Waarom trappen artsen erin?Oké, dan kunnen we ons dan nog allemaal voorstellen dat je als ´gewoon´ mens in het bedrog trapt. Maar hoe kan het dan dat dokters die ervoor opgeleid zijn om mensen te helpen, er in feite aan meewerken dat kinderen mishandeld worden. Dokters moeten het bedrog toch doorzien?
Natuurlijk, maar als u naar sommige documentaireachtige films kijkt, waarvan de acteurs een schitterende prestatie neerzetten, vraagt u zich dan ook niet wel eens af, ´is dit nou een waar gebeurd verhaal of niet?´
En hoe controleert een arts dingen die zogenaamd thuis gebeurd zijn en er net toevallig niet zijn als hij het kind onderzoekt? Verzonnen psychische symptomen. Het wordt al helemaal moeilijk als de moeder een psychische ziekte heeft bedacht. Psychische klachten die verzonnen worden kunnen bijvoorbeeld zijn: adhd, aan autisme verwante stoornissen, borderline bij kids (lastige pubers), depressiviteit zogenaamd zelfmoord willen plegen, hechtingsstoornis, faalangst, nachtmerries, afscheidsproblematiek, zindelijkheidsproblematiek, laag IQ of EQ of bijvoorbeeld seksuele mishandeling.
Van lichamelijke ziektes hieronder een opsomming van: verzonnen lichamelijke symptomen die zogenaamd thuis gebeuren, en dus praktisch oncontroleerbaar, zijn.
Er zijn Münchhausen by proxy-daders die verder gaan dan alleen maar klachten verzinnen. In hun toneelstuk moet hun slachtoffer toch ook echt symptomen hebben, waarmee ze naar een dokter moeten.
De Münchhausen by proxy-dader die het zover weet te krijgen dat hun slachtoffertje in het ziekenhuis moet worden opgenomen, zorgt er natuurlijk ook in het ziekenhuis voor dat de ziekte geloofwaardig overkomt.
Nog andere redenen waarom een arts in de leugens trapt.Behalve al deze in scène gezette symptomen, heeft een arts met nogal een aantal dingen te maken, die bij Münchhausen by proxy-gevallen in zijn nadeel werken.
Artsen leren al tijdens hun opleiding om vooral naar de ouders te luisteren. Een kind kan vaak niet uitleggen waar het pijn doet of wat er aan de hand is. Dus kinderartsen varen blind op de info van ouders, omdat die meestal heel goed is. Artsen zijn dan een makkelijk slachtoffer van de leugens van de moeder, omdat ze erop getraind zijn haar te geloven.
Een arts gaat er niet vanuit dat men tegen hem liegt en hij wil doen waarvoor hij is opgeleid, namelijk genezen.
Vroeger beriepen artsen zich nogal eens op hun beroepsgeheim dat zij met hun artseneed gezworden hadden. Ook
andere hulpverleners konden zich beroepen op hun beroepsgeheim. Hun erecode was toen: Je moet zwijgen. Zwijgen,
tenzij er dermate ernstige zaken zijn dat zwijgen niet langer verantwoord is. Zwijgen, tenzij... U kunt zich voorstellen hoe frustrerend het voor een arts moet zijn, om voor een medisch raadsel te staan en niets te snappen van de symptomen. Hij wil genezen en heeft tenslotte de artseneed afgelegd. Een arts focust zich zo erg op wat hij mist in het klinische plaatje, dat hij over het hoofd ziet, dat de oorzaak van de ziekte van het kind gezocht moet worden bij de moeder. Het is voor kinderartsen vreselijk een kindje te zien lijden en niet te weten wat je nog moet doen om het te genezen. Als arts besluit je dan al snel tot onderzoeken of kijkoperaties, omdat je het kind beter wilt maken. Ook chirurgen laten zich in de luren leggen door de ouder en besluiten soms tot onnodige operaties. Omdat de moeder een vertrouwensband met de arts heeft opgebouwd is het voor een arts heel moeilijk totaal onbevooroordeeld te zijn. Nog moeilijker is het te accepteren dat de moeder werkelijk haar kind op een dergelijke manier mishandeld heeft. Niemand is gewetenloos genoeg om te kunnen denken aan het ondenkbare.
Ook administratieve systemen van ziekenhuizen zijn debet aan het gemak waarmee een Münchhausen by proxy-dader zijn gang kan gaan.
In veel landen is de info tussen ziekenhuizen nog niet gekoppeld en heeft niemand overzicht over het volledige medisch dossier van een patiënt. Daardoor kan niemand alle feiten en vorige behandelingen naast elkaar leggen. Münchhausen by proxy-daders maken daar opzettelijk misbruik van en hun verhaal is zo sterk dat chirurgen in de veronderstelling verkeren dat alles al geprobeerd is. Iedere arts kan (in ieder geval voor een tijd) in de leugens trappen, omdat dat de volledige opzet van de dader is.
Dan moeten artsen natuurlijk ook nog denken aan hun reputatie en het financiële plaatje speelt mee.
Artsen zitten vaak in een moeilijk parket, want als ze een zeldzame afwijking over het hoofd zien, kan het kind mogelijk overlijden en kan de ouder hen aanklagen. En ook als artsen de ouders tegenspreken of het kind weigeren te behandelen, kunnen ze aangeklaagd worden. Het is natuurlijk ook een kwestie van eergevoel, als de moeder de arts verwijt dat hij niet eens een juiste diagnose kan stellen. Verder zijn er artsen die een kans om het ontdekken van een nieuwe mysterieuze ziekte niet voorbij willen laten gaan. Ook dreigen met het aanvragen van een second opinion of op stappen naar een andere arts is een troef van de Münchhausen by proxy-dader. Er wordt dus door de Münchhausen by proxy-dader feitelijk gewoon gechanteerd en gemanipuleerd. De moeder manipuleert de arts zodanig, dat de arts haar middel wordt, om het kind te schaden!
Wanneer al bovenstaande zich voordoet zouden artsen, de advocaten van het kind, bewuster moeten zijn op de mogelijkheid van Münchhausen by proxy, om zo preventief te kunnen handelen.
Verplichte autopsie op overleden kinderenIn België is een wet aangenomen, waarbij op alle kinderen die (aan wiegendood) zijn overleden, autopsie wordt verricht. Alleen een veto van de ouders kan dit tegenhouden. In Nederland wordt gestudeerd op een wetswijziging, die in elk geval tot een uniforme procedure na overlijden van minderjarigen (met in begrip dus van baby's) zal leiden, die beoogt ten minste tot vanzelfsprekendheid, en mogelijk zelfs tot verplichting te komen. Dat zal echter na enige jaren op zich laten wachten.
Verder naar: 'Dader herkennen' |
