2013 Wedstrijden
Van recent naar oud

251.
1 december 2013
Kaftontwerpwedstrijd voor Het verborgen paleis van Narada

Het boek "Het verborgen paleis van Narada", heeft nog geen kaft. Ik schreef het boek samen met jongeren, nu mag de kaft ook door jongeren ontworpen worden! In samenwerking met Droomvallei Uitgeverij organiseer ik een kaftontwerpwedstrijd.

Ben jij helemaal gek van ontwerpen op de computer, illustreren en tekenen? Zie jij het verborgen paleis van Narada meteen voor je en zou jij willen dat JOUW ontwerp op de voorkant van een boek vereeuwigd wordt? Wil jij een gesigneerd exemplaar van het boek en een boekenbon winnen van 25€? Van de tweede en derde plaats komen de ontwerpen ín het boek in zwart-wit.
Lijkt je dat leuk? DOE DAN MEE AAN DEZE WEDSTRIJD en lever voor 31-12-2013 je ontwerp in op VerborgenPaleisNarada@RoosBoum.nl
Klik hier voor alles over de wedstrijd.

250.
30 november 2013
Het verborgen paleis van Narada

Het gaat door! De besprekingen die ik in september had met uitgever Esther van der Ham van Droomvallei Uitgeverij (zie blogje 234) over mijn Two-way-boek voor jeugd 13-15 jaar, hebben hun vruchten afgeworpen. In februari 2014 verschijnt dit “interactieve” boek: Het verborgen paleis van Narada”.
Dit boek schreef ik samen met vier jongens en meiden 12-15 jaar: Emil Beemer, Marlynn Belderbos, Romée Belderbos en Sophie Bras. Het boek is ook bedoeld voor jongeren in die leeftijdsgroep, alhoewel ik denk dat veel volwassenen het stiekem ook leuk zullen vinden. Behalve verliefdheid en inkeer, wilden deze jongeren ook spirituele zaken en de plastic soep aan de orde laten komen. Een mooie kans om andere tieners nieuwsgierig te maken naar diverse onderwerpen om zo een stuk bewust-zijn te creëren.

Ik heb deze jeugdroman een Two-way-boek genoemd, geïnspireerd op de textadventure-computergames van eind jaren zeventig op de eerste homecomputers; de lezer kan niet alleen de afloop van het verhaal bepalen, maar op meerdere plekken in het boek zelf kiezen welke hoofdpersoon hij zal volgen. Lees hier waar het boek over gaat.

249.
30 november 2013
Weekendlover

Bij de schrijfwedstrijd van SceltaPublishing heb ik me ook een plekje weten te veroveren met mijn verhaal "Weekendlover". De 27 beste verhalen worden gepubliceerd in de verhalenbundel “Zonden van een minnares” naar de titel en opdracht van de wedstrijd. Een onderlinge volgorde van winnaars is niet aangegeven, maar hier kun je wel het filmpje van “de prijsuitreiking” zien. Een originele manier om de prijswinnaars bekend te maken. Het boek komt in 2014 uit.

248.
29 november 2013
Interview

Collega-auteur, vertaler en dichter Elsbeth de Jager, bekend van het jeugdboek “Tarek en Chajah”, interviewde mij voor Droomvallei Uitgeverij. Toch altijd weer leuk dat iedere interviewer weer zijn of haar eigen insteek kiest. In dit interview werd me gevraagd hoe ik bij Droomvallei Uitgeverij terecht ben gekomen.

247.
10 november 2013
Originaliteitsprijs

Voor de wedstrijd Dark Romance van Young-Adults.nl schreef ik het fantasyverhaal “De zilveren tranen van Viðarr”. Erg leuk om te doen en ook een verhaal dat veel met me deed. Ook weer zoals met alle verhalen heerlijk mezelf ondergedompeld in de research en in dit geval kwam ik bij oude mythen uit. Op mijn lijf geschreven. Helaas won ik niet, stond zelfs niet op het erepodium, maar de jury was wel zeer gecharmeerd van mijn verhaal. Waarom het dan niet won? Iets te gecompliceerd. Hieronder een stuk uit het juryrapport. Ik ben zeer tevreden met het gestelde in het rapport.

Schrijfstijl

Je hebt het verhaal vlot geschreven, met oog voor details. Beschrijvingen worden verlevendigd door deze aandacht voor details. Neem bijvoorbeeld het begin. Je had hier kunnen beschrijven dat Denise in de auto zit richting de Ardennen, maar jij maakt het levendig door te beschrijven hoe Denise meezingt en beweegt op Gangnam Style en hoe Kim Holland haar op de TomTom begeleidt. Ook met beeldspraak breng je het verhaal tot leven. Lees bijvoorbeeld: ‘Als een abstract van Picasso hebben mijn slipsporen de weg getekend.’

Je beheerst ook goed het show, don’t tell-principe. In plaats van iets te beschrijven kun je de lezer hetzelfde laten zien. In plaats van het uiterlijk van de hoofdpersoon te beschrijven, toon jij dit in een gebeurtenis: Denise ziet zich in de achteruitkijkspiegel en maakt zodoende een opmerking over haar nieuwe haarkleur. Of Xander zegt dat ze die nieuwe haarkleur niet nodig heeft.

Originaliteit

Aanvankelijk lijken we met een vampier of een weerwolf van doen te hebben, maar later blijkt Xander Albenda een Black Eyed Kid. Een geschikt onderwerp voor een dark romance-verhaal, maar niet eerder tegengekomen en dus een originaliteitsprijs waard. Ook vind ik de Oud-Noorse namen Viðarr, Fenrir, Asgard mooi gebruikt.

Hoofdpunten samengevat

- Het verhaal is rijkelijk gevuld met elementen.

- De opvolging van moeilijk te duiden gebeurtenissen maakt het verhaal lastig te volgen.

- Stapsgewijze beschrijvingen creëren elke scene spanning

- De wisselwerking tussen Denise en Xander is knap uitgewerkt.

- Beschrijvingen worden verlevendigd door aandacht voor details.

- Het verhaal wint een originaliteitsprijs.

246.
8 november 2013
GTST

De in blogje 245 en 234 genoemde en geroemde Maddie Paape-Oosterhuis was al een poos van plan haar leven eens in een boek te vatten. Ik moedigde haar aan om dit zeker te doen en heb voor Maddie het boek geredigeerd en opgemaakt tot een fotoboek met haar levensverhaal. Als verrassing hebben we dit boek “De GTST van Maddie Oosterhuis” laten drukken voor een aantal mensen die erin voorkwamen. Voor mij een leuk en leerzaam project en ik denk dat Maddie er wel in geslaagd is haar familie te verrassen.

245.
5 november 2013
Haar handen

Het kon weer niet op dit trimester qua wedstrijdprijzen en voor de Nederlandse DichtersPodium-Prijs werd ik genomineerd. Van de meer dan honderd inzendingen eindigde ik bij de eerste twintig. Ook bij deze prijsuitreiking werden alle genomineerden uitgenodigd, maar ook hier kon ik niet aanwezig zijn. Roos Boum Representative (RBR) Maddie Paape wilde graag de honneurs voor mij waarnemen. Maddie vanaf deze plek nogmaals een hartelijke dank! Maddie droeg mijn gedicht over mijn oma, “Haar handen”, prachtig voor. Bekijk het zelf in dit filmpje.

244.
3 november 2013
Welke wijn vind ik lekker?

Elisabeth de Ru, die een warm hart heeft voor Frankrijk en op de site van de Gîtes Villa Jelena geëmigreerden naar Frankrijk interviewt, vroeg hoe het nu zo gekomen was dat we naar Frankrijk zijn verhuisd. Wil je dat weten en welke wijnen ik lekker vind, klik dan hier.

243.
1 november 2013
Tranen gelachen

Christine de Knijf won ooit mijn boek “De mythe van Mellifera”. Een genre dat zij normaal gesproken niet leest. Maar toch had zij met het boek een zeer positieve leeservaring. Sindsdien leest ze alles wat los en vast zit dat ik schrijf. Zo ook “Du vin, du pain, du... pindakaas?” waarom ze af en toe tot tranen toe moest lachen. Op mijn site is de volledige recensie te lezen.

242.
31 oktober 2013
Schrijfwedstrijdenschrijfstop

Zo, dat is een leuk woordje voor poppetje aan de galg. Ik had me voorgenomen geheel 2013 aan schrijfwedstrijden mee te doen, maar andere schrijfwerkzaamheden vergen nu mijn aandacht. Nu eind oktober vind ik het een mooi punt om te stoppen met deelname aan verhalenwedstrijden. Totaal heb ik voor 55 wedstrijden een verhaal of gedicht ingediend. Van 44 heb ik de uitslag. Bij achttien wedstrijden heb ik op het erepodium gestaan. Dat is zo ongeveer 1 op 2,5. Een mooie resultaat. Nu nog op elf uitslagen wachten, waarvan de laatste eind april 2014 bekend wordt gemaakt. Ik vond het enorm leuk om kortverhalen te schrijven. Het was wel een ontdekking voor me en vooral verhalen met een twist vind ik erg leuk. Wie weet, ligt daar een uitdaging.

241.
29 oktober 2013
Eervolle vermelding

Ook bij de wedstrijd van STT (Stichting Toekomst en Techniek) viel een van mijn verhalen: “Exit mean Dean”, in de prijzen. Hier was de opdracht een toekomstbeeld te schetsen en hoe medicijnen en overheidsbemoeienis daarin een rol zouden kunnen spelen. Een eervolle vermelding viel mij ten deel. Ik was zelf niet in de gelegenheid naar Nederland te gaan en mijn vriendin Renée Korbee (helemaal rechts op de foto) was bereid voor mij de prijs aan te nemen. Renée hartelijk dank!

240.
26 oktober 2013
Aandelen wierook

West Mus een fervent lezer, stelt op haar blog aan schrijvers de prangende vraag: Wat is jouw schrijfritueel? Wil je meer van mij weten, bijvoorbeeld hoeveel ik verdien met schrijven of wil je weten waarom ik aandelen in wierook heb, lees dan hier het interview.

239.
15 oktober 2013
1e Prijs!
Op 15 oktober bracht de jury van Youngadultswriters mij het superbericht dat van de bijna vijftig verhalen, mijn verhaal “De ontijd” als beste uit de bus was gekomen. Het was een erg leuke wedstrijd, je moest bij het plaatje een verhaal schrijven. Wil je weten wat voor verhaal? Lees het verhaal de ontijd hier. Als je op die site bent even rechtsbovenaan op het boek “Het oude huis” klikken.

238.
10 oktober 2013
Fantastisch neergezet

“Doodziek en springlevend?” mijn jeugdboek staat niet vaak in de kijker, maar kreeg dit keer een mooie 5-sterrenrecensie van een leerkracht basisonderwijs. Een van de complimenten uit de recensie: Roos heeft op een prachtige manier dit toch wel gevoelige en voor kinderen niet vanzelfsprekende onderwerp fantastisch neergezet. Hier is de gehele recensie te lezen.

237.
30 september 2013
Gefrustreerd!

Vlak erna kreeg Valse salie nog weer een vijf-sterren recensie! In Kims leeshoekje, waar ook verschrikkelijk veel boeken staan, lees je hier de integrale 5-sterrenrecensie. Mooi voor mij om te lezen dat lezers gefrustreerd raken door het verhaal en willen ingrijpen. Ik heb daarmee overgebracht wat ik wilde. Mensen moeten ingrijpen als ze dergelijke signalen zien.

236.
23 september 2013
Sterrenregen

Valse salie viel weer in een sterrenregen. Mieke Schepens die vele honderden boeken gelezen en beoordeeld heeft, kende het boek vijf sterren toe. De mooiste zin uit haar recensie: Ik zit nog met een toegeknepen keel terwijl ik dit schrijf. Lees wat ze nog meer schrijft op haar site.

235.
23 september 2013
Prijsuitreiking bij De Crime Compagnie

De prijsuitreiking (Zie blogje 225) die Prozaschrijven.nl/De Crime Compagnie op woensdag 25 september in de agenda had staan, hebben ze speciaal voor mij verplaatst naar deze maandag zodat het aansloot bij mijn flitsbezoek aan Nederland. De prijs voor mijn eerste plaats was een gesprek met uitgever Ilse Karman van De Crime Compagnie. Deze prijs werd gelijk ingelost en ik heb een spontaan en openhartig gesprek met Ilse gehad van ruim een uur.

Daarna was er de daadwerkelijke prijsuitreiking, waarbij de hele crew van Prozaschrijven.nl aanwezig was en diverse personeelsleden van uitgeverij De Crime Compagnie. Natuurlijk met mij ook de tweede en derde prijswinnaar, respectievelijk Robert Nolden en Conny Hoogendoorn. Ook waren er een aantal genomineerden gekomen. Ik had uiteraard mijn vriend bij me, maar ook een vriendin die ook in Laren woont, woonde de prijsuitreiking bij. Een gezellige happening met hapje, drankje, speech en mooie prijzen. Een leuke dag om op terug te kijken. Het andere onderdeel van mijn prijs, tien uur gratis redactie, moet ik nog inlossen. We zullen zien voor welk doel of boek dat van toepassing gaat worden.

234.
22 september 2013
Een droom-ontmoeting

Een lang weekend Nederland betekent voor ons in alle efficiëntie zoveel mogelijk afspraken plannen. Deze zondag heb ik er drie. 's Ochtends een gesprek met uitgever Esther van der Ham van Droomvallei Uitgeverij. 's Middags een meet and greet met RBR's. 's Avonds een etentje met redacteur Jean-Paul Colin.

Op de afgesproken tijd in de ochtend stond ik bij Esther voor de deur. Niet dat ik nu oordeel, maar van een uitgeverij had ik toch een verzorgder huis verwacht. Er hingen ook helemaal geen posters van Droomvallei Uitgeverij, of zo, dingen die ik allemaal gek vond. Intuïtie, maar ik luisterde niet. De gordijnen waren dicht. Niet gewoon dicht, maar ruw dichtgerukt en hingen scheef. Ik druk op de bel. De bel galmt door een akelig leeg klinkend huis. Niets. Nog een keer bellen. Oké, misschien is ze broodjes halen. Wij wachten in de kampeerbus. Na een poosje nog maar weer eens aanbellen. Ik heb de bel ongeveer een minuut vastgehouden, ja je weet niet of die mensen in de tuin achter zijn? Dus weer een hoge elektriciteitsrekening voor die mensen, maar ja, geen Esther. Ik denk, toch maar even sms'en dat ik voor de deur sta. Geen reactie … tot ik kinderstemmen hoor van achter de bus. Waren ze van achterom gekomen? Nee, het waren Esther en haar rakkers die ons op kwamen halen want wat bleek, van Esthers straat bleek ook nog een verlengde versie een eind verderop, en dus stonden wij bij het verkeerde huis aan te bellen. Juist. Gelukkig allen herenigd.

Marcel wachtte ons op en Esther, het was fantastisch hoe je uitgepakt had met je welkomstbroodjes en de chocolaatjes! Ook superdank dat je als mijn pakjesopvangadres hebt gediend. We hebben goede gesprekken gevoerd over interactieve boeken en wie weet ligt bij Droomvallei een toekomst voor mijn Two-way-boek: Het verborgen paleis van Narada.
Na de lunch stapten wij in Esthers auto om naar de RBR-meet te gaan in Tilburg, en ging mijn vriend op eigen gelegenheid op familiebezoek. Esthers zoontje Bouke vroeg aan mij: “Gaat uw vader niet met ons mee?” Ik ben blij dat mijn vriend dat niet heeft gehoord en voel me erg vereerd dat ik er dan nog zo jong uitzie, tja, je moet het in je voordeel gebruiken toch?

Richting tweeën, alles was goed getimed, waren we klaar om naar het station gebracht te worden door Marcel. Althans, Esther en ik. De jongens waren weg. Twee doerakken van onder de tien, waarvan er eentje zojuist zwaar gewond was geraakt aan een knie, wat gelukkig opgelost kon worden met chocolade bonbons, waren spoorloos. Marcel ging ze zoeken. Toen waren de jongens terecht, maar papa Marcel was spoorloos. Tien minuutjes over twee waren Esther en ik bij het station.
Daar was het gehele RBR-team (van degene die zouden komen) aanwezig: Mork Verstraeten, Mindy Verstraeten, Maddie Paape-Oosterhuis, Sylvia de Witt, José Vriens en met ons; Esther van der Ham en ik zei de gek. Althans het aantal mensen klopte wel, maar de mensen niet. Jean-Paul Colin was er nog niet, maar wel had zich een geheimzinnige José van Strien bij ons gevoegd. Maddie had op Facebook tegen José Vriens willen zeggen; tot zondag, maar Facebook had automatisch een andere José ingevuld. Ai, wat nu? De arme José van Strien, hebben we moeten achterlaten op het station, daar het echt om een RBR meet/vergadering ging en niet een fan-meet. Wel hebben we gezorgd dat ze een leuk cadeautje ter compensatie heeft gekregen.

Vervolgens zouden we bij Dudok, gelegen aan het einde van het station, gaan zitten. Daar zouden we wachten op Jean-Paul die vertraging had door werkzaamheden aan het treintraject, en mogelijk zouden we dan verder Tilburg centrum intrekken. Echter Dudok bleek niet aan het station vast te zitten. Wendy Verstraetens app bracht uitkomst en het was maar twee minuten lopen. Nu is dat niet ver, maar voor Maddie die toch al wat minder soepel loopt en die ook nog was gevallen vorige week, is twee minuten al veel, maar toch maar gaan. Echter na twee minuten waren we er nog niet, en bleken het twee autominuten te zijn en we konden het ook nog eens niet vinden. Voorbijgangers legden tot tweemaal toe uit waar het was, in het centrum van Tilburg en dus toch maar naar Dudok getrokken, want anders zouden we Jean-Paul missen. Helaas strandden we halverwege bij een hardrocktent want Maddie kon echt niet meer ook al werd ze ondersteund door Sylvia (de lamme helpt de blinde want Sylvia had zelf ook pijn, maar dan in het hoofd). De hardrocktent kende wel koffie en thee op de kaart, maar niet in werkelijkheid want het koffiemachien was stuk. Gezellig met zijn allen aan de thee en toen nog Jean-Paul zien te scannen want het kon niet anders dan dat die ons terras móést passeren. Niet dus. Nooit ene Jean-Paul gezien en om half drie maar eens via allerlei ingewikkelde sms- en beltoestanden met het thuisfront (ik was de lijst met telefoonnummers vergeten) zijn nummer achterhaald en zo heeft Jean-Paul ons gevonden. Hoezee.
Ik had een drankje met gebak beloofd maar de tent leende zich er niet echt naar. Wel wisselden we cadeaus uit en alle aanwezige RBR's kregen een gratis en gesigneerd exemplaar van mijn nieuwste boek De kennisbewaarder. Nog wat boeken die besteld waren afgeleverd en van José Vriens kreeg ik zelf een gesigneerd exemplaar van haar laatste boek met een fles heerlijke wijn! Thanks! Toen nog Mork en Mindy Verstraeten blij gemaakt met het speciaal voor Lisa geschreven boek, Lisa en de magische Maas-grens (zie blogje 232) en mijn dag was helemaal goed. Nu nog het gebak. Op naar een andere tent waar ze wél koffie serveerden.

De koffie was daar wel, maar ze serveerden geen gebak. Sorry guys, dat ik jullie op een hongerige maag heb laten zitten. Als troost nog maar een rondje dan, en door de gezelligheid vloog de tijd. Helaas hield Sylvia het niet meer met haar hoofdpijn en moest ze voortijdig afbreken. Zelf moest ik me rond halfnegen melden op een standplaats voor de camper en ik had Jean-Paul een etentje beloofd omdat hij met de gouden tip voor De kennisbewaarder was gekomen. Reken reken reken en ineens was de tijd heel snel op. Te abrupt voor gezellig moest ik het afbreken of iedereen meevragen uit eten. Nu was dat niet zo'n probleem, wel dat Jean-Paul en ik wat diepzinnige onderwerpen op het program hadden staan, die we anders via internet zouden moeten bespreken. Kan ook, maar toch besloten om de gezellige middag en RBR-meet af te ronden en Mark haalde voor Maddie speciaal de auto zodat ze niet meer zo ver hoefde te lopen en hij heeft haar naar het station gebracht. In ieder geval vond ik de RBR-meet te kort, te leuk en zeker voor herhaling vatbaar. Ik vond het waanzinnig leuk jullie in het echie te leren kennen, nu eens vast te houden, te huggen en echt te spreken. Volgend jaar in Frankrijk?

Ik heb zelf met Jean-Paul een zeer goede en gezellige zakenmaaltijd genoten, met vruchtbare uitkomsten en om acht uur stond vriendlief, of was het nu mijn vader, weer op het station klaar om me op te halen. Ik kijk terug op een zeer geslaagde, gezellige en vruchtbare dag.

233.
21 september 2013
Italian Translation Team

Op deze eerste herfstdag ben ik naar Nederland afgereisd en heb ik met Paola Gobbi en Maria Marone van het ITT een voortgangsgesprek over de Italiaanse vertaling van Valse salie, Kroniek van een verscheurde jeugd. Het Italiaanse boek begint nu echt vormen aan te nemen en de vertaling is op een oor na af. Nog een bladzijde of veertig en dan gaat Lilli Gorrieri de vertaling waar nodig corrigeren en redigeren. Het boek gaat nu als werktitel Malherba, un'infanzia lacerata heten. Spannende tijden!

Tegelijkertijd heb ik met Paola een interview over het hoe en waarom van Valse salie. Maria filmt alles. Behalve nuttig, hebben we ook erg veel lol. Een heerlijke lunch die middag in het hartje van Leiden, en de dag kan niet meer stuk.

232.
13 september 2013
Lisa en de magische Maas-grens

Vrienden hebben een “rainman”-dochter van 13. Een fantastische meid, alleen ze leest niet meer zo graag. Boeken die zij kan lezen, zijn vaak niet voor haar leeftijd geschreven en dus te kinderachtig. Daar zag ik wel een uitdaging in. Stiekem hoorde ik de ouders uit over wat hun Lisa graag deed, goed kon, leuk vond etc. Met die eigenschappen en wat internetresearch naar hun omgeving schreef ik een spannend verhaal met Lisa in de hoofdrol. Daarbij hanteerde ik de regels van makkelijk-lezen-boeken, waarbij je bijvoorbeeld niet meer dan elf woorden in een zin doet, geen afkortingen gebruikt en zorgt dat alle zinnen op één regel passen en niet verder gaan op de volgende regel. Verder gebruik je een groot lettertype en duidelijke regelafstanden. Speciaal voor Lisa schreef ik, Lisa en de magische Maas-grens. (ja, de titel is niet echt voor makkelijk-lezen, maar wel een leuke alliteratie) Ik liet het boek eenmalig drukken en toen was het wachten of deze verrassing in de smaak viel. En dat deed het! Grootste compliment dat ik kon krijgen van de ouders:
“Roos Boum heeft onze Lisa weer aan het lezen gekregen.”

Het boek werd zelfs door de familie zo leuk gevonden dat het op de speciale school van Lisa ook in de klas is gelezen en ook daar een groot succes werd gevonden.

Wie weet, wordt het ooit nog wel eens breed uitgegeven. Vooralsnog is het een uniek boek waar er maar één van ter wereld is.

231.
14 september 2013
De kennisbewaarder
Ik heb het op tijd gered en het boek lag precies de 31e augustus bij de uitgever. En ik ben erg blij met het boek! Waar gaat het over?

Wat zou jij doen als je vriend, antropoloog, vermist raakt in Mexico en een zevenduizend jaar oud stamgeheim van de Tarahumara-indianen achterhaald blijkt te hebben? Een geheim waarvan de kennis onder geen voorwaarde aan de mensheid geopenbaard mag worden, omdat het de wereld zoals wij die kennen compleet op zijn kop zal zetten.

Als er na een week nog geen teken van leven is van Rick Johnson gaat Liz hem zoeken, want de Mexicaanse autoriteiten zijn weinig cooperatief. Liz raakt verzeild in duistere drugspraktijken wanneer de ene drugsbaron na de andere wordt vermoord. Kan Liz iedereen vertrouwen en wat hebben de reuzenkristallen te maken met Rick?

De kennisbewaarder, tot het eind intrigerend door de naadloze mengeling van feiten en fictie in een realistische setting in Mexico.

Buiten dat het boek al goede recensies kreeg zie (221 en 223), is er ook een denderend boekfilmpje gemaakt oftewel een booktrailer.

Een kort fragment:

Leunend over de balustrade van het uitzichtpunt verlies ik me in het duizelingwekkende uitzicht. Rick ben je daar? Ik zou het 't liefst willen schreeuwen. Zo hard dat het zou weerkaatsen tegen de wanden. Maar ik doe het niet. Bijna mis ik de trein. Alleen maar omdat er een eind achter me door treinpersoneel “señora” wordt geroepen, keer ik terug in de werkelijkheid. De harde werkelijkheid. Ik ben op weg om de spullen van mijn waarschijnlijk overleden vriend op te gaan halen.

Een beweging naast me trekt mijn blik uit de canyon. Een zwarte mouw leunt ook op het hek. Eraan vast zit een van de gelikt geklede Mexicanen die ik daarstraks op het perron in Chihuahua zag staan. Zijn handen losjes in elkaar gevouwen. Een grote, gouden schakelarmband glimt om zijn rechterpols. Een Rolex om de andere. Een protserige zegelring met een blauw safiertje in het hoekje naast de onleesbare initialen, siert zijn vinger. Rick heeft ook een ring, maar dan een bescheiden duimring met Keltische tekens. Net als ik me wil omdraaien, voel ik links óók iets. Iemand pakt mijn elleboog. Een tinteling van schrik schiet door me heen. Met heel mijn instinct voel ik dat dit niet goed is. Het wordt bevestigd door het in slecht Engels uitgesproken: 'Er komen nog meer treinen, señora Bro-ère,' zegt de man die mijn elleboog té stevig vast heeft. Hij kent mijn naam!

De Rolex doet ook een duit in het zakje: 'We hoeven ons niet te haasten. We hebben best nog tijd voor een gezellig gesprekje.'

De rest van het fragment...

Nieuwsgierig geworden naar het boek? Tot 1 oktober 2013 kun je je voorinschrijven op het boek, je krijgt dan een gesigneerde versie en je betaalt geen € 2,50 verzendkosten.

230.
12 september
Tussenstand wedstrijden
Op dit moment heb ik vanaf het moment dat ik met wedstrijden mee ging doen eind vorig jaar meegedaan aan 41 schrijfwedstrijden. Ik heb bij 14 wedstrijden een plekje op het erepodium verdiend. Dat is een op de drie! Dat vind ik wel fijn kriebelen, al die veren in mijn bipsje.

Ik doe dit maar een jaar. Gewoon omdat het leuk is om te doen. Of ik het in 2014 nog eens doe zoveel wedstrijden schrijven. Ik weet het niet. Nu zeg ik nee, maar misschien …

229.
11 september 2013
Ongehoord
Een van de wedstrijden was een gedicht maken op het thema wind voor de stichting Ongehoord. De afgelopen maanden heb ik naar aanleiding van het overlijden van mijn paard heel wat emotie in gedichten omgezet en toen ik het thema wind las, schreef ik nog zo'n emotiegedicht. Vandaag op een toch al heel beladen dag, hoorde ik dat ik genomineerd ben voor de Ongehoord-prijs. Over een maand moet blijken hoe hoog ik ben geëindigd met mijn gedicht “En toen was het stil”.
Op youtube staat het filmpje dat ik in nagedachtenis aan Thor maakte.

228.
9 september 2013
e-book reïncarnatieverhalen
Mijn eerste publicatie in een e-book! Het verhaal dat de hoofdprijs won in de wedstrijd reïncarnatieverhalen, “Een kat heeft negen levens, een mens …” genaamd “Voor altijd dansen” (Zie 213) is opgenomen in een e-book. Het e-book is gratis te downloaden.

227.
7 september 2013
Jullie gaven mij de publieksprijs!
Na mijn nominatie voor de publieksprijs had ik jullie hulp ingeroepen (zie 224) en jullie hebben massaal gereageerd waardoor mijn verhaal meer dan de helft van de 200 stemmen heeft gekregen en daarom de publieksprijs heeft gewonnen. Iedereen nog eens heel hartelijk dank voor het stemmen.

Helaas kon ik zelf niet aanwezig zijn bij de prijsuitreiking en in eerste instantie zou een van mijn Representatives (RBR) de honneurs waarnemen, maar zij bleek daags tevoren ziek. Op het allerlaatste moment kon mijn vriendin Ilma van der Sande-Kuipers voor mij invallen om de publieksprijs voor mij aan te nemen. Waarvoor nog eens een grote dank!

De prijs bestond uit een boekenbon en een oorkonde en een bos bloemen, maar die sieren nu Ilma's kamer.

226.
7 september 2013
Proefdruk
Het had wat voeten in de aarde, maar daar is ie dan! De proefdruk van mijn nieuwste roman “De kennisbewaarder”

Nu begraaf ik me helemaal in de roman om te kijken of er nog tik- of zetfoutjes in staan. 

225.
5 september 2013
Prozahoofdprijs !
En dan gaat de telefoon. Wij worden bijna nooit gebeld omdat we alles via de e-mail doen, dus het zou wel weer een enquête zijn. Grr. Ik zat net een Engels stuk te schrijven voor het ITT (Italian Translation Team van de Italiaanse vertaling van mijn debuutroman Valse salie) en verward neem ik de telefoon op. Mijn tong nog in het Engels, mijn wezen in het Franse, mijn gedachten in Italië en een Nederlander aan de andere kant. Dat kan niet goed gaan.

“Ja, met Matthijs Hogendoorn van Prozaschrijven.”

“Sorry, met wie spreek ik?” (ik kon nog net op tijd overschakelen naar het Nederlands)

Arme Matthijs heeft het drie keer moeten herhalen, maar toen wist ik het al, ook al probeerde Matthijs de spanning nog even te rekken. Je wordt niet gebeld als je als 10e geëindigd bent.

GEWONNEN! Yes, ik heb de hoofdprijs met mijn verhaal “De zee heeft geen nooduitgang” in de prozawedstrijd Aan de kust gewonnen! Daar ben ik echt heel trots op. De prijs bestaat uit een gesprek met Ilse Karman van uitgeverij De Crime Compagnie en tien uur redactie van Prozaschrijven.nl voor iets waarover ik redactie wil. HELEMAAL BLIJ! Prozaschrijven.nl is zo vriendelijk om de prijsuitreiking af te stemmen op een bezoek dat ik in september al in NL gepland heb.

224.
1 september 2013
Nominatie Publieksprijs
Het lijkt wel of mijn leven op dit moment uit berichten met nominaties krijgen bestaat. En dat voelt niet verkeerd moet ik zeggen ;-) Ik heb me de blubber geschreven om aan zoveel mogelijk schrijfwedstrijden mee te doen tot aan de vakantie en dat werpt wel zijn vruchten af. Vandaag kreeg ik een bericht dat ik genomineerd ben met mijn verhaal “Een moordwijf” voor de Baarnsche Courant Publieksprijs. In 750 woorden moest een verhaal neergezet worden met het thema de laatste keer. Het publiek mocht uit 12 door de jury gekozen verhalen zijn stem uitbrengen. Ik heb een beroep op jullie allemaal gedaan om de verhalen te lezen en de beste eruit te kiezen. Gelukkig vonden heel veel van jullie mijn verhaal het beste schreven jullie, dus ik ben benieuwd of ik de publieksprijs ga winnen!

223.
31 augustus 2013
Goed geschreven!
Vandaag kreeg ik weer een groot compliment inzake mijn nieuwe roman “De kennisbewaarder”. Prozaschrijven.nl had een aanbieding dat je gratis de eerste blz van je manuscript door hen kunt laten beoordelen. Waarom niet, dacht ik. Met dank aan Lydia Nijman, www.prozaschrijven.nl

"Ik word gelijk gepakt door het verhaal! Je geeft een beeldende beschrijving van de grote luchthaven, waardoor ik kan voelen (en ruiken) hoe het daar is. Over de hoofdpersoon geef je een beetje informatie weg, precies genoeg om nieuwsgierig te worden. Wat gaat Lizette doen in Mexico? En ik meen te begrijpen dat haar relatie over is. Mooi dat je dat subtiel aangeeft door de beschrijving van dat stelletje dat afscheid neemt. Qua grote lijnen heb ik weinig commentaar. Het is gewoon een goed geschreven eerste pagina."

222.
28 augustus 2013
Genomineerd!
Vandaag kregen 10 genomineerden, waaronder ik, een bericht van Prozaschrijven.nl dat zij onze verhalen gekozen hebben uit 102 inzendingen. Wauw. De schrijfwedstrijd van spannende verhalen met het thema “Aan de kust” werd georganiseerd in samenwerking met de Crime Compagnie die de prijzen sponsort.

221.
18 augustus 2013
Prachtig eindrapport Kennisbewaarder
Wauw ik ben heel erg blij met het eindrapport over mijn nieuwe roman “De kennisbewaarder” van Scriptbureau Proeflezeres - www.proeflezeres.nl

“De kennisbewaarder” is een fascinerende roman waarin twee mensen, beiden gedreven door hun interesse voor volkeren en culturen, echter om een verschillende reden een plek op aarde bezoeken die op z'n zachtst gezegd levensgevaarlijk is. Het is ook een relaas van een vrouw die, gescheiden van haar levenspartner, in situaties verzeild raakt hetgeen haar niet alleen wijzer maakt, het geeft haar ook kracht om haar missie te volbrengen.

Het boek blinkt uit in het perfect combineren van de werkelijkheid met fictieve elementen. Veel van wat waarheidsgetrouw is, loopt vloeiend over in fragmenten die geheel uit de fantasie van de auteur zijn ontsproten. Een roman die nagenoeg uit haar voegen barst door hetgeen er plaatsvindt, de realistische sfeer en setting, de beschreven volkeren als de Tarahumara en de Osage-stam.

Enorm fascinerend verhaal met een mooi gekozen opzet, prima verloop en opbouw waarin voor eenieder uit te maken wat hij of zij gelooft. Al met al een zeer onderhoudend en imposante vertelling. Een ontdekkingsreis op zich. De auteur laat veel aan de verbeelding over maar weet het dusdanig over te brengen dat het visuele plaatje niet zoheel moeilijk te schetsen is. In een toegankelijke vorm geschreven en voortdurend voldoende voeding om de lezer alert te houden. Het einde is erg sterk gevonden.

Roos Boum weet als geen ander hoe ze een geheim bewaart. Door dit toch met de lezer te delen, kiest ze er wel voor dat ze de kennis niet zomaar prijsgeeft. Dit heeft geresulteerd in een uiterst onderhoudende roman die zowel verrast als intrigerend blijft tot aan het slot. Het kan bijna niet anders dan dat het je aan het denken zet, laat twijfelen wellicht. En dat is bijzonder knap gedaan. Hoe dat de auteur is gelukt? Dat is nou juist het geheim...

220.
augustus 2013
Vakantie
Bijna de hele maand augustus rondgereisd door Frankrijk met de kampeerbus uit “Zonder poespas naar de tapas”. Dit keer stond onze vakantie in het teken van speleologie. Op ons eigen houtje hebben we een tiental grotten bezocht. Zonder gids. Zonder plattegrond. Gewoon maar dwalen onder de grond. En het mogen dan misschien iets minder spectaculaire grotten zijn dan die je voor geld kunt bezichtigen, ze hebben ook stalactieten en stalagmieten en het feit dat je zelf door een tunnel over de blubber moet schuiven om daarna in een enorme zaal te komen staan, is meer dan geweldig!

Daarnaast heb ik heel hard gewerkt aan de laatste loodjes van mijn nieuwe roman “De kennisbewaarder”. Voor 15 augustus moet ik de finale inleveren bij het scriptbureau! (Zie 219)

219.
25 juli 2013
Mooi tussenrapport Kennisbewaarder
Aan scriptbureau Proeflezeres.nl van Diana Bokkinga heb ik mijn manuscript “De kennisbewaarder” toevertrouwd. Zij beoordeelt een manuscript op leesbaarheid en hoe de lezer het boek zal ervaren. Vanwege tijdsdruk heb ik het boek zonder finale aan haar opgestuurd en vandaag kreeg ik de tussenconclusie, die zeer positief is en waar ik erg blij mee ben!

218.
7 juli 2013
Waanzinnig juryrapport …
maar helaas 11e van de 237. Ook een heel mooi resultaat. De uitgever zei me:

Persoonlijk vind ik dat er mindere dan de tien boven jou geëindigde verhalen tussen zitten, oftewel:
ook jureren is voor een belangrijk deel een subjectieve bezigheid.

Dit schreef dan de jury: Juryrapport ‘verhalenwedstrijd’ Tales of the unexpected

De opdracht: De verhalen van Roald Dahl zijn vaak verhalen met een sinistere inslag en een
verrassende wending aan het slot. Dahls verhalen zijn schoolvoorbeelden van hoe in onze ogen
korte verhalen moeten zijn: spannend en naar een verrassende ontknoping toe geschreven. De lezer
wordt ingesponnen in een web van amusante vondsten en altijd tot de verbeelding sprekende
personages. De meest fantastische situaties worden volstrekt geloofwaardig, totdat ze - via een
soms macabere maar altijd originele clou - de lezer verbaasd , verrast of soms zelfs verbijsterd
achter laten. Schrijf een verhaal in deze traditie.

Naam deelnemer: Roos Boum

Titel van het verhaal: Nooit meer

Beoordeling op: opbouw, originaliteit, schrijfstijl, plot en voldoen aan thema.

Opbouw: Prachtig uitgewerkt verhaal, dat bijzonder evenwichtig is opgebouwd.

Originaliteit: Een origineel verhaal met een totaal onverwachte dader en een altijd actueel thema.

Schrijfstijl: De volgende zinsnede van een van de juryleden zegt eigenlijk alles over de stijl: De
schrijfstijl maakte dat ik totaal door het verhaal ben gegrepen, mooie stijl van de schrijver. Het
benodigde redigeerwerk was te verwaarlozen.

Plot: Steeds op het verkeerde been en daarmee een verrassend plot.

Thema: Ook voor het thema een alleszeggend citaat: Prachtig uitgewerkt verhaal dat je tot het bijna laatste moment op het verkeerde been zet.

Conclusie: Duidelijk een schrijver met ervaring. Daardoor is er sprake van een mooie en boeiend verhaal dat geen moment verveelt.

217.
20 juni 2013
Unexpected
Met twee verhalen heb ik deelgenomen aan de schrijfwedstrijd Tales of the unexpected van uitgeverij LetterRijn. Een van de verhalen “Nooit meer” is genomineerd en met 29 andere kandidaten zijn we gekozen uit 237 verhalen. Spannend op welke plek ik ga eindigen.

216.
15 juni 2013
Zomertijd
Uitgeverij Jaylen-books schreef een wedstrijd uit met de opdracht een fijn zomer/reis/vakantieverhaal te schrijven. Ik heb een belevenis die ik in “Zonder poespas naar de tapas” kort had aangetipt, uitgebreid beschreven en daarmee niet de hoofdprijs maar wel een plekje in de bundel verdiend. Mijn verhaal “Impasse in de Atlantiek” (In de bundel genaamd “De reis”), is opgenomen in de verhalenbundel.

215.
8 juni 2013
Rooskleurig nummer 7
En de tijd vliegt. Vandaag de Rooskleurig nummer 7 klaargemaakt. Ik heb een prachtige zomerfoto opgenomen waarvan ik helemaal ondersteboven was. En de eend ook :-) Vriendlief heeft voor de Rooskleurig weer een prachtige pagina gebouwd.

214.
6 juni 2013
Limonadeliefde
Vandaag verscheen de verhalenbundel “Limonadeliefde” van uitgeverij Pamac. Naar aanleiding van een doorlopende schrijfwedstrijd van de verhalenclub van Pamac, won mijn verhaal “Vreemd spel” een plekje in deze bundel. Sterker nog, de verhalenbundel opent met mijn verhaal, waarin meteen in de eerste alinea iemand vermoord wordt! Gezellig, waarom ook niet. Maar wie wordt er vermoord en vooral waarom? Julia en Eefje zijn twee totaal verschillende vrouwen, maar wat hebben ze gemeen? Daar kom je pas achter als je het verhaal helemaal gelezen hebt.

Naast mijn verhaal, nog zo'n twintig andere verhalen van diverse auteurs. Leuk om eens met andere auteurs kennis te maken en iedere avond een kortverhaal te lezen voor het slapen gaan. Dat konden nog wel eens lange nachten worden, want leg het maar eens weg zo'n bundel. Ach, eentje nog, nog eentje …

Nieuwsgierig? Er is nog een hele pagina over.

213.
3 juni 2013
Hoofdprijs!
Uitgeverij RHA-Publishing schreef een wedstrijd uit naar aanleiding van het verschijnen van het nieuwste boek van Marianne Notschaele: “Reïncarnatieverhalen. Lang zullen we leven!”De wedstrijd had als thema “Een kat heeft negen levens, een mens …” Er waren veertig inzendingen en de jury was het unaniem eens: mijn verhaal “Voor altijd dansen” won de hoofdprijs!

Reïncarnatie vind ik een zeer boeiend thema en al helemaal in relatie tot wonderkinderen. Een van die wonderkinderen, Lisa, vond ik zo bijzonder dat ik er een verhaal over wilde schrijven. Lisa is zeg maar een vrouwelijke Rainman. Als je Lisa bij je hebt, hoef je geen tomtom mee. Ook je agenda kun je thuislaten want ze weet precies op welke dag een bepaalde datum viel. Lisa heeft een eigen taal ontwikkeld en is een schat van een enthousiaste meid. Als tribute voor Lisa schreef ik (met goedkeuring van haar ouders) “Voor altijd dansen”. Ik ben dan ook heel blij dat dit verhaal gewonnen heeft.

Dit zei de jury over het verhaal: prima verhaal, mooie spanningsboog, inventief plot binnen het opgegeven thema reïncarnatie, er hoeft niets aan veranderd te worden, het zit gewoon goed in elkaar.

Wat wil een schrijfster nog meer horen? Meer over de wedstrijd en de jurering.

Het verhaal is on-line gepubliceerd en kan hier gelezen worden.

Meer over reïncarnatietherapeute en schrijfster Marianne Notschaele www.vorigelevens.nl.

212.
19 mei 2013
L'Amour fou
Breda stond twee weken in het teken van cultuur georganiseerd door Symbiose en Grand Foulard. Thema: Nederland-Frankrijk. In het kader daarvan was een schrijfwedstrijd uitgeschreven: “L'Amour Fou!”. Opdracht; schrijf een gedicht of verhaal over hartstochtelijke liefde gerelateerd aan Frankrijk.

Ik nam de gelegenheid te baat en schreef “La brebis galeuse” (Het zwarte schaap), een anekdote over wat je mee kunt maken als je gek van Frankrijk bent. Van de 64 inzendingen werden de vier beste gekozen, waaronder mijn verhaal!

Jammergenoeg kon ik op 19 mei zelf niet bij de prijsuitreiking aanwezig zijn, maar ik vond mijn representative Esther van der Ham (Droomvallei uitgeverij) bereid de honneurs voor mij waar te nemen. Zij las mijn inzending voor en nam de prijs voor mij in ontvangst. Esther heel hartelijk dank en dat zij dat met verve heeft gedaan, moge blijken uit deze filmimpressie gemaakt door Droomvallei uitgeverij.

Het verhaal “La brebis galeuse”, is gepubliceerd in de cultuurgids van het Symbiose Festival.

Meer van dergelijke anekdotes in mijn emigratieroman: “Du vin, du pain, du... pindakaas?”

211.
6 april 2013
Calami Award
Ik nam aan deze wedstrijd deel met mijn verhaal “Het Macaronihondje”, over het hondje Vippy dat ik redde en dat vervolgens aan een triest einde kwam. Helaas kon ik niet zelf bij de awarduitreiking aanwezig zijn. Ik vond mijn Representative Saskia Boree (journaliste) bereid de Award voor mij aan te nemen. Saskia nogmaals hartelijk dank voor je representatie! Lees haar verslag.

Het verhaal “Het Macaronihondje” is gepubliceerd in de verhalenbundel “Gebaande paden” van Calami, waarin dertig auteurs een plek verdienden.

Meer informatie over dit boek “Gebaande paden”.

210.
25 maart 2013
Dromen zijn geen bedrog!
Mijn boek, PlukPlanten voor als de Pleuris uitPreekt gaat uitgegeven worden door Droomvallei Uitgeverij (www.droomvalleiuitgeverij.nl) Het blijft hetzelfde concept zoals ik het zelf deed, met voor de lezer een op naam gesteld boek, waar doorheen het hele boek de naam van de lezer 20 keer voorkomt. Ik ben natuurlijk heel happy hiermee!

Dus, eet eens uit de natuur en pluk klaver en weegbree en doe het door je sla. Meer info in het boek!

209.
23 maart 2013
Se è possibile salvare qualcuno, ebbene questo libro sa come indicare la strada.
Roos Boum, con una lucidità straordinaria e con una prosa efficace e coinvolgente, percorre senza alcuna paura o ritrosia tutte le tappe che, sin dalla più tenera età, l'hanno portata, da adulta, a riconoscersi vittima di MBP, a rivalutare ogni esperienza per metterla sotto una luce corretta e ad inquadrare la personalità degli attori della sua personale tragedia (una madre “vampiro” ed un padre “larvato” e “teneramente ignavo”). La lettura di questo libro è estremamente utile a chi voglia, oltre che leggere uno straordinario romanzo “fuori dagli schemi”, anche riconoscere (e mi riferisco ai medici pediatri) i segni precoci della sindrome.

Een aanbeveling van Dr. Stefano Tasca voor de Italiaanse versie van mijn boek Valse salie!

208.
20 maart 2013
Rooskleurig nummer 6
En alweer de zesde nieuwsbrief. Ook dit keer weer met seizoensfoto en de rubriek subrosa waar eens iemand anders aan het woord komt dan ik. Lees hem hier

207.
15 maart 2013
Bestemming.
Dat is de mooie titel van de fotogedichtenbundel waarin twee van mijn gedichten verschijnen die hadden gewonnen voor de aquaZZ wedstrijd. Het gaat om de gedichten “Bedonderd” en “Zinloos”. De gedichtenbundel met 84 gedichten bij 11 foto's is vanaf eind maart te bestellen!

206.
11 maart 2013
Roos Boum Representatives
De afgelopen maanden ben ik bezig geweest mensen rond mij te verzamelen die mij en mijn boeken wat meer bekendheid willen geven in de sociale media. De teller staat op veertien toffe mensen. Op alfabetische volgorde: Anja, Chantal, Esther, Ina, Jean-Paul, Jeanine, Maddie, Mark, Nathalie, Rob, Saskia, Sylvia, Stefanie en Viola. Ze stellen zich hier voor. Breng eens een bezoekje aan hun sites!

Wat doen representatives? Via de sociale media delen zij nieuwtjes over mij, vertegenwoordigen mij in Nederland daar waar ik zelf niet aanwezig kan zijn en schrijven bijvoorbeeld recensies over mijn boeken. Als dank krijgen zij als eerste mijn nieuwe boeken te lezen, krijgen korting op mijn boeken, mogen eventueel proeflezen, mogen meedenken over verhaallijnen en namen van personages, worden uitgenodigd op de RBR-dag en krijgen commissie over door hen verkochte boeken. Kortom als je van lezen houdt met wat extra's dan kun je op deze manier leuk bezig zijn met je hobby.

Belangstelling om ook representative te worden? Mail me even. Representative@RoosBoum.nl

205.
8 maart 2013
Italian Translation Team
Inmiddels mag ik het wel bekend maken! De vertaling van “Valse salie, Kroniek van een verscheurde jeugd” (mijn debuutroman) gaat door. Vandaag heb ik een gesprek gehad met Paola Gobbi en Maria Marone. Beiden dames van Italiaanse Nationaliteit, maar sinds reeds lang woonachtig in Nederland. Veel overlegd en wat klinkt Valse salie in het Italiaans prachtig! We streven ernaar om in de herfst de vertaling in eerste concept klaar te hebben. En het leuke is dat er twee uitgevers belangstelling hebben getoond!

204.
4 maart 2013
Exit Roos Boum
Helaas je kunt niet alles winnen en de schrijfwedstrijd van Schrijven on line, genaamd Exit toetsenbord, heb ik niet gewonnen. Wel was het een erg leuke schrijfoefening en wie weet verbouw ik het verhaal nog eens voor iets anders.

203.
1 maart 2013
Gewonnen: een publicatie!
En alweer een publicatie gewonnen. Het wordt bijna gênant zei zij met valse schaamte ;-)

Na Azra, PAMAC, aquaZZ, nu de Calami! Met mijn dierbare verhaal “Het Macaroni-hondje” kom ik in de Calami-bundel te staan. Wauw. Zou kortverhalen mijn ding zijn? De titel voor de bundel wordt “Gebaande paden”. Naast mijn gewonnen inzending staan er nog 29 andere verhalen in. De bundel is vanaf half april te bestellen.

202.
16 februari 2013
Genomineerd.
Weer een publicatie in een bundel gewonnen. Of liever gezegd, twee publicaties. De twee gedichten die ik voor de aquaZZ fotogedichtenwedstrijd heb ingestuurd, “Bedonderd” en “Zinloos” zijn beide aangenomen! Helaas niet de eerste prijs, maar voor een debutantje in gedichten toch een heel mooi resultaat! Binnenkort meer info over de gedichtenbundel, de kaft en de titel zodra ik het weet.

201.
15 februari 2013
Limonadeliefde.
Ondanks het verdriet om mijn paard toch een nieuwtje. De verhalenbundel van uitgeverij PAMAC waarin ik met een verhaal gewonnen heb, gaat de titel “Limonadeliefde” krijgen, en zal in april dit jaar verschijnen. Het contract is getekend!

200.
11 februari 2013
Thunder of Thor.
Het 200e postje, het had een felicitatie waard kunnen zijn ware het niet dat dit een heel erg zwarte dag in mijn leventje is. Vandaag is volkomen onverwacht binnen een paar uur, mijn paard Thunder of Thor overleden. Hij kreeg een inwendige bloeding en de dierenarts kon niets meer voor hem doen, behalve hem te helpen oversteken naar de overzijde. Thor is bijna 20 jaar bij ons geweest en is bijna 28 geworden. Ik heb een filmpje over hem gemaakt.

199.
10 februari 2013
Pennen, pennen, pennen.
Of liever gezegd tikken, tikken, tikken. Wat zijn er veel schrijfwedstrijden! Onmogelijk om aan alles mee te doen, maar wel veel leuke opdrachten. Zo heb ik een verhaal ingezonden voor de Calami-award en ook voor de wedstrijd van Schrijven on line. Ik vind het erg leuk en een ware uitdaging om binnen het aantal aangegeven woorden een mooi of spannend verhaal in het gevraagde thema neer te zetten.

198.
1 februari 2013
Zwichten voor dichten.
Zou er een poëet in mijn verscholen zitten? Er is een fotogedichtenwedstrijd georganiseerd door uitgeverij AquaZZ. Er staan een aantal foto's van kunstenaars op hun site en de opdracht is om binnen 150 woorden een gedicht bij een foto te maken. Je mag maximaal twee gedichten inzenden. Ik heb een heel erg ludieke. Maar dat vertel ik hier niet, je weet nooit of de concurentie meespiekt ;-)

197.
31 januari 2013
En de winnaar is …
Christine de Knijf. Zij won de wedstrijd bij Boekenfans! Christine, je prijs het boek De mythe van Mellifera komt eraan. Dit was de inzending van Christien: "Tja als de honingbijen uitsterven dan is ons milieu definitief om zeep...Wij hebben speciale bijenoverwinteringskastjes gemaakt en in de tuin opgehangen. Hopelijk maken ze nu hier hun nestjes... Deze bestaan uit een dikke stam hout met allemaal kleine gaatjes erin, maw zo natuurlijk mogelijk."

196.
17 januari 2013
Gewonnen!
Tuut tuut dat is snel en blij! Uitgever Aad Verhoef van uitgeverij PAMAC heeft mij laten weten dat mijn kortverhaal “Vreemd spel” in hun doorlopende wedstrijd is geselecteerd voor een plek in de verhalenbundel die in april verschijnt! YES! Wauw, dat is het derde verhaal op rij al. Happy. Binnenkort meer over de titel en kaft.

195.
15 januari 2013
Melli winnen?
De facebook group Boekenfans! Organiseert een wedstrijd omtrent bewustwording inzake de bijensterfte. Schrijf op hun site in 50 woorden wat jij van de bijensterfte vindt en wat jij er zelf tegen doet. De sluitingsdatum is 31 januari. Nog dezelfde dag zal de winnaar op hun site bekend gemaakt worden. De winnaar wint mijn boek De mythe van Mellifera, over bijensterfte en schrijft een recensie daarover. Klik hier voor de wedstrijd.

194.
1 januari 2013
Wat brengt het nieuwe jaar?

De wereld is niet vergaan op 21 december. De verhalen in de bundel “21 december 2012, Het aftellen is begonnen” zijn die dan voor niets op papier gezet? Nee. De bundel blijft fijn om te lezen en voor mij was het een aanzet om meer korte verhalen te gaan schrijven. Of beter gezegd: kortverhalen. Na mijn kortverhaal “Don't blame it on the sunshine” in bovengenoemde bundel én mijn zege met “Tranen van de wassende maan” (kortverhaal voor Literaire schrijfwedstrijd Azra) heb ik besloten om eens een jaar lang aan zo veel mogelijk schrijfwedstrijden van kortverhalen mee te doen. Dus wie weet wat het nieuwe jaar brengt. De eerste daarvan heb ik gisteren ingediend. De Doorlopende Verhalen Wedstrijd van uitgeverij PAMAC. Duimen!

Ga terug in de tijd naar 2012

Ga verder in de tijd naar 2014