Recensies 'De
Kennisbewaarder'
Info Filmpje Achterflap Fragment Recensies Reacties
Jan 25, 2015 Wendy Koedoot geeft 5 sterren voor De kennisbewaarder op Goodreads:
Dit boek is van het begin tot het eind spannend te noemen, hoewel het geen thriller is, gebeurt er van alles. Het
verhaal is geschreven in dagboekvorm. Liz begint op de dag ze aankomt in Mexico om Maverick (Rick) te gaan zoeken.
Elke keer als ze denkt op het goede spoor te zitten, gebeurt er weer iets waarvan je denkt: "dit kan niet waar
zijn". Je leeft echt met haar mee. Je kan haar pijn en emoties goed aanvoelen.
Je voelt de onmacht die er is om Rick te vinden en de tegenwerking van de corrupte Mexicaanse politie. Je zou ze
wel willen toespreken om Liz te helpen. Liz is dapper en ook slim genoeg om zich niet uit het veld te slaan ondanks
alles wat ze meemaakt. Ook leer je je echte vrienden kennen. Soms vergis je je in mensen, dat blijkt hier ook
weer.
Het plot is anders dan ik had verwacht maar het past er wel helemaal bij.
Het verhaal leest goed, alleen vind ik het lettertype wat aan de kleine kant. De kaft vind ik erg intrigerend,
ergens in het verhaal kom je de betekenis ervan tegen evenals de titelverklaring.
Sep 20, 2013 José Vriens gaf het 5 van 5 sterren op Goodreads
Een Nederlandse vrouw (+40), Liz Broere, gaat op zoek naar haar vriend als ze niets meer van hem verneemt. Hij zit
ergens in Mexico en werkt aan een project van het WET. Een organisatie die zich inzet voor enkele stammen die daar
nog leven met behoud van hun eigen cultuur. Liz weet dat Rick op zoek ging naar de beroemde kristalgrotten en dat
hij naar binnen wilde. Haar enige aanwijzing is verder Jesus Lopez, maar die man blijkt lastiger te vinden dan ze
dacht. Bovendien werkt hij niet echt mee. Liz wordt bij haar zoektocht geholpen door enkele van de mensen van het
WET, maar of hun hulp wel zo oprecht is, is twijfelachtig.
Het hele verhaal is doorspekt van wetenswaardigheden over de stammen en culturen waarmee Liz te maken krijgt,
interessant om te lezen, wat het verhaal weer wat meer cachet geeft. Het is zeker niet de zoveelste
avonturenroman.
De climax is verrassend en heel anders dan ik verwacht had. Toch valt op het einde de franc op zijn plaats.
Op 7 oktober 2013 schreef West Mus op haar 'houvanboeken' site onderstaande recensie;
Roos Boum is een Nederlandse schrijfster geboren in 1963. Ze woont sinds 2000 in Zuid-Frankrijk
waar ze op een boerderij woont met heel wat dieren om haar. Voordien was ze paardentrainster en woonconsulente. In
2006 schreef ze haar eerste boek. Het boek Valse salie is een autobiografisch verhaal over haar jeugd die verziekt
werd door een moeder die kindermishandeling door Münchhausen by proxy pleegde. Ze is zelf ook proeflezer voor
collega auteurs en neemt regelmatig deel aan schrijfwedstrijden waarbij ze dan ook vaak een ereplaats bemachtigd.
Binnenkort kunnen we een kortverhaal van haar lezen in ‘In het spoor van de meester’ van uitgeverij LetterRijn dat
verschijnt in november.
De kennisbewaarder vertelt het verhaal van Liz Broere een antropologe die in Mexico op zoek gaat naar haar
verdwenen zakenpartner en levenspartner Maverick Johnson. Wat heeft Rick ontdekt? Leeft hij nog en waar is hij dan?
Vragen die Liz in contact brengt met de Tarahumara-indianen in Mexico en duistere drugspraktijken. Een waanzinnige
queeste in Mexico.
De cover van het boek spreekt echt boekdelen. Zowel de voorflap als de achterflap bevat elementen die in het
boek hun verklaring vinden, prachtig gedaan. De tekst op de achterflap is ook op een originele manier neergezet en
begint met een boek-recept. Meegaan met de technologische ontwikkeling: achteraan in het boek staan QR-codes die
verwijzen naar Roos en het boek. Door de buitenkant van het boek alleen al ben ik helemaal in de stemming om het te
lezen. Ook even vermelden dat het boek heerlijk in de hand ligt met een stevige rug en een papierkeuze die goed
aanvoelt en leest. Gek misschien dat ik dit schrijf maar ben nogal gevoelig voor dit soort dingen.
De schrijfstijl van Roos leest bijzonder aangenaam. Vooraan in het boek staat een spreekwoord van de Tarahumara
dat duidelijk wordt tegen het einde van het boek, altijd leuk zoiets. Het verhaal begint met een brief waarvan ik
de inhoud in eerste instantie nog niet helemaal begreep maar dat maakt het natuurlijk spannend. Bijna het hele boek
is opgevat als dagboek van Liz, die start op dag acht na de verdwijning van Rick. Naar het einde van het boek toe
komt daar een verandering in.
De manier waarop alles in het boek wordt neergezet is zo mooi in detail beschreven. Op verschillende momenten had
ik het gevoel alsof ik naar een film aan het kijken was. Ik kon het zand proeven in mijn mond, de geuren ruiken en
de geluiden horen.
Het hoofdpersonage van Liz is sterk neergezet. Ze is een ongelooflijk stoere vrouw die kost wat kost haar grote
liefde wil terugvinden. Maar je voelt toch de onderliggende emotie en angst bij haar.
Wat een plot zeg! Het boek neemt de lezer mee naar een aantal verschillende plekken in een snel tempo. Heel wat
beschrijvingen van plaatsen en volkeren en gebruiken maken het prettig om te lezen. Je hebt het gevoel alsof de
schrijfster zelf een tijdje in Mexico geleefd heeft tussen de Tarahumara. Liz komt van de ene spannende in de
andere gevaarlijke situatie terecht. Enkele plotwendingen zetten de lezer op het verkeerde been en je moet daarbij
opletten dat je het puntje van je tong er niet afbijt.
Een ongelooflijke mix is dit boek van allerlei verschillende zaken daarom is het ook zo goed denk ik. Feiten en
fictie wisselen mekaar voortdurend af. Maar waar eindigen die feiten en waar begint de fictie? Tijdens het lezen
heb ik regelmatig even op internet dingen opgezocht en ja, er zit heel wat waarheid in.
Lang geleden dat een boek mij zo in zijn greep had dat het in één ruk uit moest. Klasse Roos!
Recensie geschreven door Kim's Leeshoekje
De voorflap van het boek is nogal speciaal. Ik had er eerlijk gezegd geen idee van wat er mee bedoeld zou worden.
Maar na het lezen van het boek wordt het allemaal duidelijk.
Het verhaal gaat over de Nederlandse Liz Broere. Wanneer haar Amerikaanse vriend Rick spoorloos verdwijnt in Mexico
besluit ze zelf naar daar af te reizen om hem te zoeken. In Mexico aangekomen blijkt dit geen gemakkelijke klus te
zijn. De Mexicaanse overheid wringt een beetje tegen, er gebeuren heel wat nare dingen met Liz,... Ze komt in
contact met enkele stammen en met de Mexicaanse drugbendes. Maar Rick blijft spoorloos. Liz wil koste wat het kost
Rick terugvinden en daar kan het fortuin van schoonmama Ann wel mee helpen. Of Rick teruggevonden wordt, laat ik
eventjes in het midden.
Het boek start op dag 8 na de verdwijning van Rick. Dit is de dag dat Liz aankomt in Mexico. Ik vond dit eerst
een beetje raar want zo wist ik niet wat er Rick overkomen is, maar hier was ik een beetje voorbarig. Uiteindelijk
kom je wel te weten WAT er met Rick gebeurd is. (Maar leeft Rick nog? Ja of nee?) De manier waarop Roos Boum dit
aangepakt heeft, vind ik wel goed gevonden. Het zijn geen flashbacks zoals in andere verhalen, maar dezelfde
structuur als de rest van het boek. Ik spreek nu misschien Chinees of Tarahumaraans (zoals één van de stammen in
het boek), maar ik wil niet te veel verklappen.
Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Liz. Liz is ook de ik-persoon. Dit vind ik zelf heel
aangenaam om te lezen. Wanneer een verhaal verteld wordt in de ik-persoon, kan je je gemakkelijker identificeren
met dat personage.
Daarnaast is Roos een talent in plaatsen beschrijven. Ook al ben je nog nooit in Mexico geweest, met de
beschrijvingen van Roos waan je jezelf in Mexico. Mijn hoogtevrees komt ook al naar boven als ik lees over de
steile bergpaden, ravijnen,...
Er staan wel redelijk veel Spaanse zinnen in het verhaal. Aan de ene kant maakt dit het allemaal
geloofwaardiger, aan de andere kant begrijp ik er niks van. Hierop heeft Roos dan weer ingespeeld om het Liz te
laten vertalen in het Nederlands zodat je toch mee bent in het verhaal.
Het is een vrij kleine druk waardoor je er niet echt doorvliegt, maar toch leest het heel vlot. Je wilt zelf ook
weten of Liz Rick zal terugvinden. Met de spannende elementen tussendoor maakt het nog allemaal vlotter.
Daarentegen maakten die spannende momenten in het verhaal wel een gevoel in me los: "Toch weer niet hé. Wat heeft
Liz nog niet gehad? Kan die nog wel ademen?"
Af en toe heb ik het wel voorgehad dat ik de zin terug moest herlezen. Ik begreep de zin niet en dacht vaak dat
er een fout (een woord te veel/te weinig getypt) in stond. Uiteindelijk is dit geen nationale ramp want ik kon het
verhaal nog wel goed volgen.
Over het algemeen ben ik zeer tevreden over het boek. Het heeft een thrillereffect, maar daarnaast is het ook
een verhaal over vriendschap, andere culturen, maar vooral vertrouwen. Dat vertrouwen beschouw ik toch wel als het
hoofdonderdeel van het verhaal, want daar draait het allemaal rond voor Liz. En spijtig genoeg werd dat vertrouwen
af en toe geschonden. Het is een verhaal voor iedereen. Ook al hou je bijvoorbeeld niet van sciencefiction (wat
toch een deel aan bod komt), toch is dit boek door de hoeveelheid aan verschillende genres/elementen geschreven
voor een breed publiek.
Ik had op voorhand ook mijn vraagtekens of dit boek wel iets voor mij was. Maar wat ben ik blij dat ik heb
meegedaan met de wedstrijd! Ik raad iedereen dit boek zeker aan!
Ahja, ik heb het juiste antwoord op de wedstrijdvraag gevonden! Al heeft Roos in het begin van het boek nog
andere mogelijkheden gegeven, op het einde van het boek wordt deze afbeelding helemaal duidelijk.
De site www.prozaschrijven.nl beoordeelt manuscripten en leest graag gratis de
eerste bladzijde van een manuscript voor je. Van "De kennisbewaarder" zei Lydia Nijman, redacteur bij
Prozaschrijven.nl, het volgende:
"Ik word gelijk gepakt door het verhaal! Je geeft een beeldende beschrijving van de grote luchthaven,
waardoor ik kan voelen (en ruiken) hoe het daar is. Over de hoofdpersoon geef je een beetje informatie weg, precies
genoeg om nieuwsgierig te worden. Wat gaat Lizette doen in Mexico? En ik meen te begrijpen dat haar relatie over
is. Mooi dat je dat subtiel aangeeft door de beschrijving van dat stelletje dat afscheid neemt. Qua grote lijnen
heb ik weinig commentaar. Het is gewoon een goed geschreven eerste pagina."
Met dank aan Lydia Nijman, Prozaschrijven.nl
Recensie Scriptbureau Proeflezeres
“Antropologe Lizette Broere reist af naar Mexico wanneer haar vriend Rick na een bezoek aan de Naicamijn, die
bekend staat om zijn enorme kristalvorming, niet meer is gezien. Lizette – Liz – is vastbesloten Rick te vinden
maar realiseert zich niet dat, naarmate ze dichterbij komt, het niet alleen heet onder de voeten wordt, ook haar
leven is ze niet zeker. Niet iedereen is gecharmeerd van het idee dat Liz tijdens haar speurtocht naar de man die
haar lief is, kennis vergaart. Hoewel het duidelijk is dat Rick nimmer levend uit de kristalgrotten kan zijn
gekomen, zet Liz toch alles op alles om haar vragen beantwoord te zien.
De kennisbewaarder is een fascinerende roman waarin twee mensen, beiden gedreven door hun interesse voor
volkeren en culturen, echter om een verschillende reden een plek op aarde bezoeken die op z'n zachtst gezegd
levensgevaarlijk is. Het is ook een relaas van een vrouw die, gescheiden van haar levenspartner, in situaties
verzeild raakt hetgeen haar niet alleen wijzer maakt, het geeft haar ook kracht om haar missie te volbrengen.
Het boek blinkt uit in het perfect combineren van de werkelijkheid met fictieve elementen. Veel van wat
waarheidsgetrouw is, loopt vloeiend over in fragmenten die geheel uit de fantasie van de auteur zijn ontsproten.
Een roman die nagenoeg uit haar voegen barst door hetgeen er plaatsvindt, de realistische sfeer en setting, de
beschreven volkeren als de Tarahumara en de Osage-stam.
Enorm fascinerend verhaal met een mooi gekozen opzet, prima verloop en opbouw waarin voor eenieder uit te
maken wat hij of zij gelooft. Al met al een zeer onderhoudend en imposante vertelling. Een ontdekkingsreis op zich.
De auteur laat veel aan de verbeelding over maar weet het dusdanig over te brengen dat het visuele plaatje niet
zoheel moeilijk te schetsen is. In een toegankelijke vorm geschreven en voortdurend voldoende voeding om de lezer
alert te houden. Het einde is erg sterk gevonden.
Roos Boum weet als geen ander hoe ze een geheim bewaart. Door dit toch met de lezer te delen, kiest ze er wel
voor dat ze de kennis niet zomaar prijsgeeft. Dit heeft geresulteerd in een uiterst onderhoudende roman die zowel
verrast als intrigerend blijft tot aan het slot. Het kan bijna niet anders dan dat het je aan het denken zet, laat
twijfelen wellicht. En dat is bijzonder knap gedaan. Hoe dat de auteur is gelukt? Dat is nou juist het
geheim...
Scriptbureau Proeflezeres - www.Proeflezeres.nl
| 