ROOSKLEURIG NR.3    juni 2012

Roos Boum, spraakmakende boeken waar je stil van wordt

In deze Rooskleurig:

Bestel met 2 euro korting :  
Het macaroni-hondje.
Interview met een trouwe fan.
Een publicatie in een bundel.
Mellifera en de Natura.
Valse salie-pocket en lovende recensie.
Du vin, du pain, du… pindakaas? Nog steeds “in”.
Roos in nog meer media.

Lieve mensen, te doen gebruikelijk zou ik hebben geopend met seizoengebonden foto's vanuit Frankrijk. Maar nee, dit keer iets anders. Juni is het begin van het vakantie en reisseizoen en daarom deze keer wel een heel bijzondere seizoengebonden foto … de kaft van mijn reisboek:

“ZONDER POESPAS NAAR DE TAPAS”!

Na ongeveer negen maanden heel hard werken door Erik (o.a. techniek), Chantal Huijbregts (o.a. fotobewerking) en ondergetekende (o.a. schrijven) is mijn anekdotische reisroman met daarin 200 foto's van de persen gerold. Klik op onderstaande flyer voor details.

Ben ik al apetrots op het gehele, omvangrijke project, het lovende voorwoord werd geschreven door nb Bob van Laerhoven, collega (reisboeken)auteur. Een quote:
“… hartveroverend en persoonlijk, alsof je met een vriendin daadwerkelijk de streken bereist die ze beschrijft.”

Het boek gaat mee met de modernste techniek. In mijn boek staan zeven QR-codes zoals hierboven. Dat zijn tweedimensionale codes waarin informatie opgeslagen staat. Exclusief voor de kopers van “Zonder poespas naar de tapas” verwijzen deze gratis extra's naar:

• De making-of van het boek.

• De trailer. Een filmpje over het boek.

• Een alternate ending. Een fictief ander einde van het boek.

• Deleted scenes. Ruim 60 nog niet vertoonde foto's die het boek niet haalden.

• Het “Audio commentary” waarin ik een van mijn favoriete hoofdstukken aan u voorlees.

• De profielen van de makers.

• Een easteregg, een geheime puzzel met filmpjes gemaakt door Chantal en nog meer extra's.

En de prijs voor dit reisverhaal van 300 bladzijden en 200 foto's is 18,95 (exclusief verzendkosten).

Voorinschrijvers betalen slechts 16,95 (exclusief verzendkosten)!

Schrijf je nu hier in :  

***

Het macaroni-hondje

Schreef ik op 15 maart in de tweede Rooskleurig nog over ons macaroni-hondje dat ik hoopte dat ze op haar oude dag nog een mooie zomer bij ons mocht hebben, minder dan een week later op de laatste winterdag hebben we afscheid van haar moeten nemen.
Collega-auteur Caspar Visser 't Hooft gaf mij gelegenheid om op zijn site www.SchrijverInFrankrijk.nl mijn vervolgcolumn te plaatsen: Na een laatste winter.

Deel één van het verhaal kunt u hier lezen: Het macaroni-hondje.

***

Een trouwe fan aan het woord

Om niet altijd maar over mezelf te praten, ga ik per nieuwsbrief iemand in de spotlights zetten. Maddie Paape, fan van letterlijk het eerste uur vanaf 2007, gaat het spits afbijten.

Maddie, 53 jaar, waar van 34 getrouwd met Han Paape, woont in Oud Vossemeer. Ze hebben een dochter en twee zonen, twee kleinkinderen en twee extra-kleinkinderen. Alsof Maddie daar al niet druk genoeg mee is, heeft ze ook nog twee honden, evenzoveel poezen, een kanarie en zeven degoes. Nu heb ik ook een halve dierentuin maar van degoes heb ik nog nooit gehoord.

Wat zijn dat, Maddie? Degoes zijn knaagdieren, ze worden ook wel grondeekhoorns genoemd.

Fok je ermee omdat je er al zeven hebt? Nee, ooit kocht ik er twee aannemend dat het vrouwtjes waren. Dat dat niet zo was, kwamen we pas achter toen er jongen door de kooi liepen.

             

In de afgelopen jaren heb ik Maddie leren kennen als een betrokken en ruimhartige vrouw die altijd voor anderen klaarstaat.

Maddie, ik weet dat jij veel vrijwilligerswerk doet, wat doe je op dit moment allemaal? Op maandags ben ik in een verzorgingstehuis boodschappendame voor mensen die dat zelf niet meer kunnen. Op dinsdagmorgen ben ik niveauleesjuf op een school voor moeilijk lerende kinderen. Verder ben ik actief in de lokale politiek. Ik ben lid van de SP en woon geregeld demonstraties bij.

Voor wat ben jij dan het laatst op de barricaden gegaan? Tegen de dreigende sluiting van de Sociale werkplaatsen. Aangezien onze oudste zoon daar ook werkt, gingen wij erheen als sympathisanten. 1 mei heb ik ook gedemonstreerd. Rondje Binnenhof. Tegen alles waar we bang voor zijn dat gaat komen. Nu is het kabinet gevallen maar veel bezuinigingsplannen zullen toch wel doorgezet worden.

Naast al bovenstaande heeft Maddie ook nog tijd om te studeren. Een taal. Turks.

Waarom Turks, Maddie. Waarom geen Engels, dat is veel makkelijker? Of ga je daar vaak op vakantie? Nee, ik ben er nog nooit geweest. Ik vind leren leuk en vreemde talen interessant. Vroeger kwam ik als bakkersmeisje met Turkse mensen in aanraking en leerde wat van hun taal. Ik vond het sneu voor de Turkse vrouwen dat zij geen Nederlands spraken. Doordat ik met hen wel beperkt Turks kon spreken, dachten zij dat ik hun taal kende en dan kwamen de verhalen en moest ik tot mijn spijt zeggen dat ik maar een beetje Turks sprak. Ik ben toen met een vriendin samen Turks gaan leren, maar moest door familie omstandigheden helaas daarmee stoppen. Toen ik door mijn werk wat meer tijd kreeg, ben ik verder gegaan met Turks. Als ik het heb afgerond, wil ik gaan helpen op scholen bij inburgeringscursussen.

Daarnaast lees je dus graag, anders had ik je niet leren kennen. Hoeveel boeken lees je?

Lezen is inderdaad mijn hobby. Ik doe het fanatiek al vanaf dat ik nog maar net kon lezen. Nu ik studeer, lees ik niet zoveel, gemiddeld twee boeken per maand. Door tijdgebrek lees ik, meestal 's avonds, slechts kleine stukjes. Maar dan is een boek net een soapserie. Zo houd ik het spannend. En als ik een boek echt spannend vind, dan lees ik tijdens het koffieuurtje ook wel.

Dus je houdt van spannende boeken, Maddie? Ja, lichte thrillers vind ik fijn, maar ook waargebeurde verhalen lees ik graag.

Wat vind je belangrijk aan een boek? Dat het lekker leest, dat het me emotioneel grijpt, of dat het me laat lachen.

Houd je van dikke boeken? Voorheen wel. Nu vind ik boeken in pocketvorm prettiger.

Dan heb je zeker al een e-reader, die zijn ook lekker dun ;-). Nee, die heb ik (nog) niet. Wel eens een gezien. Lijkt me erg praktisch.

Je kunt ze ook bij de bieb huren, dacht ik. Ben je lid van de bieb? Ja, dat ben ik wel, maar ik koop mijn boeken het liefst. Ik houd niet van tijdsdruk. Lees liever wanneer het mij gelegen komt, niet omdat het boek "uit" moet omdat het weer terug moet.

Kun je je het eerste boek dat je ooit las, herinneren? Dan ga ik terug naar mijn kinderjaren. Haha, de hele Claudia-serie heb ik verslonden.

Wat is het laatste boek dat je gelezen hebt? De vrouw in de kooi van Jussi Adler-Olsen. Erg mooi!

En het beste boek? O… dat wordt moeilijk daar een pasklaar antwoord op te geven, Roos. Een autobiografie die echt indruk op me maakte, was "Een ongekende wereld" van het echtpaar Jerry en Mary Newport. Beiden hebben een aan autisme verwante stoornis. Ze beschrijven hun levens-worsteling en benoemen dingen waarin ik mijn oudste zoon herken; hij heeft ook zo’n stoornis.

Volgens mij heb je zelf wel eens aan schrijven gedacht, Maddie. Wat voor boek zou je dan willen schrijven? Ja, klopt. Ik zou dan het liefst iets schrijven met een waargebeurde achtergrond. Misschien over mijn eigen leven, net als jij. Het eerste boek dat ik van jou las, was Valse Salie. Dat heb je mooi geschreven. Wat leefde ik daarin met je mee! Ik heb veel met bekenden, waarvan ik wist dat ze ook graag boeken lezen, over dit boek gesproken en het hen aanbevolen ook te lezen.

Vond je "Valse salie" dan mijn fijnste boek? Nee, dat was "Du vin, du pain, du… pindakaas?". Erg leuk. Weer helemaal over jezelf, maar zo heel anders dan "Valse Salie".

Dan zal Maddie het wel leuk vinden dat er weer een autobiografie van mijn hand verschijnt, “Zonder poespas naar de tapas”. Daarin praat ik, alweer, over mezelf.
Ik hoop met dit interview met Maddie Paape het evenwicht wat recht te trekken en ook eens een ander aan het woord te laten in De Rooskleurig. Maddie, dank dat je ons een kijkje in je leven hebt gegund en nog heel veel succes met je studie en je werk en veel leesplezier met alle boeken die je nog gaat lezen!

***

Publicatie in de bundel:

21 december 2012 - het aftellen is begonnen

Ongetwijfeld hebt u gehoord van de Maya-kalender. De Maya's hebben een jaartelling opgetekend die ver vóór hun tijd begon op 13 augustus 3114 voor Christus en ver ná hun tijd zou eindigen op 21 december 2012 na Christus. Maya's hadden een verbazingwekkend accurate kennis van de hemellichamen en verontruste mensen vragen zich af waarom de Maya's die datum 21 december dit jaar zo nadrukkelijk genoemd hebben. Wat wisten de Maya's dat wij niet weten? Vergaat de wereld?

12 auteurs te weten: Carien Touwen, Christine Linneweever, Désirée Wassenaar, Henry de Hoon, Jean-Paul Colin, John Brosens, Marjan Brouwers, Marjet Maks, Samantha Kraak, Suzanne Peters, Wendy Ebus en ondergetekende, kregen de opdracht een kortverhaal te schrijven waarin hun voorspelling voor 21 december 2012 de rode draad vormt. Wat ík erover geschreven heb, ga ik u natuurlijk nog niet vertellen, dat kunt u lezen zodra deze verrassende verhalenbundel dit najaar uitkomt. De titel van mijn verhaal wil ik u wel verklappen: “Don't blame it on sunshine”. Het boek wordt uitgegeven door PMA-uitgevers.

***

Nieuwe recensie Biblion over “De mythe van Mellifera”

Hoe gaat het ondertussen met mijn spannende ecoroman “De mythe van Mellifera”? Sinds het boek in oktober 2011 uitkwam is er veel gebeurd. Er is een bewustwordingstrend inzake bijensterfte aan de gang. In België was het in 2011 het jaar van de bij, Nederland volgt nu in 2012. Steeds meer lees je over gemeenten die na gaan denken over ecologisch berm- en plantsoenonderhoud. De Partij voor de Dieren toonde interesse voor het boek en uitgever Ellessy mocht een exemplaar aan hen sturen. Ik hoop dat Apisa en Mellifera de harten van de partijleden raken en zo hun steentje bijdragen.

Ik zelf hoop belangstelling voor de bijen te wekken met een verhaal in de Natura. Ik ben zeer content met het uiteindelijke resultaat, de mooie opmaak en ook de samenwerking met redactrice Caroline Elffrich was zeer plezierig. Voor meer mooie artikelen over de natuur zie de site van de Natura KNNV.nl. Hieronder het artikel dat ik hier mocht plaatsen met toestemming van de KNNV (Koninklijke Nederlandse Natuur Vereniging tegenwoordig Vereniging voor Veldbiologie). 

Klik op onderstaande afbeeldingen voor PDF-versie.

Een ander nieuwtje is, dat Biblion van de Nederlandse bibliotheekdiensten op mijn verzoek een nieuwe recensie hebben verstrekt! De eerste door hen afgegeven recensie was vrij vlak en er stond in dat het boek alleen geschikt was voor een gelijkgestemd publiek, whatever that may be. Ik denk dat het boek niet de smaak van de recensente was. Nu een nieuwe, betere recensie van Biblion door mevrouw E. Wannee-Immerzeel. Een quote:

“In dit boek wordt op boeiende, verhalende wijze duidelijk gemaakt wat de gevolgen zullen zijn van de bijensterfte waarmee de mensheid al heel wat jaren te maken heeft.”

***

Valse salie in pocketvorm!

Vlak na de nieuwsbrief in maart kwam Valse salie als midpriced pocket in de winkels te liggen. Een mooi moment omdat de grote versie van Valse salie niet zo uitgebreid in de winkels heeft gelegen. Aangezien iedere auteur altijd stiekem kijkt of zijn boeken in de winkels liggen, maar ik dat natuurlijk niet kan doen omdat ik in Frankrijk woon, hebben fans me foto's gestuurd van het boek in de winkel. Hieronder wat van de foto's waaronder eentje met Sylvia de Witt een trouwe lezer.

Na vijf jaar is het boek nog steeds actueel. Dr. K.J. Mulderij, pedagoog, schreef op 16 april 2012 in Kidpartners in Publicatie van de maand een mooi stuk over mijn boeken “Valse salie” en “Doodziek en springlevend”, inzake Münchhausen by proxy. Een quote:

“Beide publicaties geven erg veel informatie over Mbp en het herkennen daarvan. Tegelijkertijd krijgt de lezer een fascinerend beeld van de overlevingsstrategieën en kracht van een kind als Roos. In het bijzonder valt daarbij op hoe troostvol dieren in het leven van een kind kunnen zijn. De boeken zijn dan ook van groot belang voor iedereen die met kinderen en jongeren werkt in welke hoedanigheid dan ook!” De gehele indrukwekkende recensie kun je hier lezen.

In het blad “Kind en Ziekenhuis” verscheen een artikel waaraan ik mijn medewerking heb verleend. Tekst van het artikel is op verzoek beschikbaar.

***

Pindakaas is nog steeds lekker

Ook mijn anekdotische emigratieroman “Du vin, du pain, du... pindakaas?” wordt na vier jaar nog steeds gewaardeerd. Op IkPromoot! schreef redacteur René Belderbos een prachtige uitgebreide recensie. Een quote: “Velen gingen Roos en haar partner voor naar Frankrijk. Ook velen schreven hierover een boek, maar nog niet eerder werd dat op zo’n manier gedaan dat het lijkt alsof het een streekroman is van het Franse platteland die vol fantasie tot stand is gekomen” (lees verder op de site van IkPromoot.nl)  

***

Roos in nog meer media

In juni werd ik gevraagd een gastcolumn te schrijven voor de fantasysite Magic Tales. Een uitdaging die ik gezien De mythe van Mellifera, graag aanging. Volg de link om te zien wat te vertellen heb over het fantasygenre.

Op de site van the S-word werd mij gevraagd bij dertien woorden met een s, bijvoorbeeld Spannend, Slippertje, Schaamteloos, Smoesje een onmiddellijke associatie te geven. Wilt u weten of ik ooit wel eens een slippertje heb gemaakt of wat ik voor smoesjes gebruik? Lees dan www.thesword.nl/interview-roos-boum

***

Hiermee is een eind gekomen aan deze derde Rooskleurig. Graag tot de volgende ergens aan het eind van de zomervakantie 2012.

2 euro korting indien u vóór 1 juli a.s. "Zonder poespas naar de tapas bestelt"!

Klik hier als u Rooskleurig 2 of de primière Rooskleurig 1 heeft gemist?

Voor meer informatie over al mijn boeken: www.RoosBoum.nl

Of laat een bericht achter in het gastenboek.

Voor meer info over mijn reisroman zie: www.facebook.com/ZonderPoespasNaarDeTapas

Uitschrijven nieuwsbrief?

Hebt u deze Rooskleurig ontvangen zonder dat u dat wenste of mocht u deze nieuwsbrief niet meer willen ontvangen in de toekomst, stuur dan een mailtje aan: