Lucas Zandberg, collega-auteur
De mythe van Mellifera is een erg bijzondere roman om te lezen. Van deze eco-roman weet je eerst niet goed wat je er van moet verwachten, maar het onderwerp zou lezers niet moeten afschrikken. Integendeel zelfs, want je zou de bijen in De mythe van Mellifera kunnen vergelijken met de konijnen in Watership Down van Richard Adams. Het verhaal leest gemakkelijk weg en gaandeweg leer je heel wat over het gedrag van bijen. Het klassieke perspectief van de alwetende verteller is goed gekozen. Erg knap van Roos Boum is dat ze je laat meeleven met haar bijenpersonages, zonder dat zij ze nadrukkelijk al te menselijke emoties toedicht. Dat geeft het een subtiliteit die boeken in dit genre nodig hebben. Een boek dat je niet snel vergeet.

Leny schreef;
hoi Roos, ik heb je boek, de mythe.... uit! wat een geweldig boek, af en toe lijkt het op de gewone mensenwereld. Heb ook het een en ander nagezocht, daar wordt je niet vrolijk van. In ieder geval kijk ik nu met andere ogen naar bijen, al waren het niet echt mijn vijanden. Ik heb er erg van genoten en wacht nu vol spanning op de volgende.
warme groet

Carla schreef;
Hai Roos, ik heb je boek uit! 
Dank je wel, ik heb mega veel geleerd. Niet alleen over de bijen maar vooral heb je mijn respect voor de bijen enorm vergroot. Nooit geweten wat er allemaal nodig is voor een potje honing (dat zo nonchalant leeg gelepeld wordt) of voor bijenwas. enorm!
Dank voor het verhaal, ook daar heb ik van genoten. Spannend, ontroerend en lief, maar vooral leerzaam.

Jean-Paul Colin, collega-auteur
De mythe van Mellifera is geen twaalf-in-een-dozijn-boek. Ik had even nodig mij in de bijen te verplaatsen. Dat valt niet uit te leggen. Kwestie van persoonlijke belevenis en niet omdat personages of in dit geval de bijen niet goed zijn uitgewerkt. Ik sta ontzettend te kijken van de research die Roos Boum heeft gepleegd. Wauw! De boodschap wordt naarmate het boek vordert steeds sterker. Wat mij ook in positieve zin is bijgebleven zijn de gecursiveerde scènes waarbij het vertelperspectief bij de mens ligt. Die vormen een mooie afwisseling. Ik moest ook geregeld glimlachen om de manier waarop Roos de bijen bepaald menselijk gedrag laat omschrijven. De ontknoping viel eveneens bij mij in de smaak, met het krantenartikel als de kers op de taart. Over Boums schrijfstijl hoef ik het niet langer te hebben. Die is zeer aantrekkelijk.

Trudi Geugjes:
Een heerlijk boek, dat zo op het eerste lezen een rijke schat aan bijen-kennis oplevert, alleen dan op een eenvoudige vaktaal (itt het schoolse cursuswerk), met humoristische en steekhoudende, prachtige beeldtaal. Een verademing tussen al die zware bijen-literatuur voor een startende leken-honingbijen-pionierster zoals ik. Als ik jouw boek lees: leef je gewoon mee in bijensferen-kasten en hun holle natuur-woningen, plus hun omgeving.
Maar ook, dat ik er (als je 'de diepere lagen' van de Imme leest) heeeeeel veeeel inspirerends uit kan halen, maar ach, een ieder leest natuurlijk uit eigen levenswandeling-Paadje; de mijne gaat kennelijk soms over vreemde buitenzinnige wegen en die meen ik in jouw kennis en wijsheden te herkennen. Ik liet mijn enthousiasme aan iemand blijken en heb haar geloof ik wat "Anders-denkend" achtergelaten.

Ingrid van Liempdt:
Toen ik het boek binnen kreeg dacht ik, hoe kan een mens zo'n dik boek schrijven over bijen ??? Maar ik geniet van je boek. Als ik nu een bij zie denk ik, zou dat Nasanov zijn of Mell?? haha. Ik ben in staat tegen ze te gaan kletsen! Ook heel ontroerend, hoe doe je het? Echt geweldig, ik heb echt zitten janken. Nou, ik ben er nu al heel anders tegenaan gaan kijken, ik dood geen bij meer in mijn leven.

Lisette van de Heg, collega-auteur
Een boek met een duidelijke boodschap!
Het begin van het boek vond ik even wennen, maar algauw werd ik meer en meer in het boek gezogen! De bijen die in dit boek de hoofdrol spelen, hebben goed uitgewerkte karakters. Met name de honingbij Imme vind ik erg goed ‘getekend’ door Roos Boum. Een bij in een bij-rol (lees het boek om deze woordspeling geheel te kunnen vatten) die net als de andere bijen zulke menselijke trekjes heeft, dat ze je eigenlijk bij de hand neemt, het boek door.
Op een knappe manier informeert en amuseert Roos Boum tegelijkertijd de lezer. Af en toe was er wat veel ‘infodump’ over bepaalde bijengewoonten of eigenschappen, maar meestal pikte ik dit als lezer omdat het goed verweven was in de context. Een boek met een boodschap en ik denk zomaar dat die boodschap goed overkomt zonder belerend te zijn.
Kortom een mooie uitwerking van het vraagstuk ‘wat gebeurt er met de bijen’ met een leuke twist aan het eind.

 

Tjeerd:
Gisterenavond de Mythe van Mellifera uitgelezen en de fraaie uitvoering van het boek dichtgeslagen....
De opbouw van het verhaal, de keuze van de fraaie en zinvolle namen van de mystieke bijen en hun leefomgeving zijn al boeiende facetten. Dat daarbij ook een groeiend maatschappelijk probleem in de oplossing van de mythe onder de aandacht is gebracht, vind ik heel indringend....
Bij onze navraag in de plaatselijke boekhandel werd overigens aangegeven dat via de computer dit boek onder de "kinderboeken" gesorteerd staat... en dat is bepaald niet juist. (Roos: Mijn uitgever Ellessy heeft al een correctie gestuurd. Het hoort in Algemene fictie. Het boek is een maatschappelijk actueel sprookje voor volwassenen. Vanwege de verhaalinhoud beslist niet voor kinderen onder de 14 jaar geschikt. Vanaf 14 jaar is het ook voor hen leesbaar. )
Nogmaals bedankt voor dit mooie boek.

 

Mark Verstraeten:
Ik vond De mythe van Mellifera een prachtig boek. Wel weer totaal anders dan je vorige boeken maar dat maakt het in ieder geval niet saai!
Wat een idee om een roman over bijen te schrijven. Het leek mij haast onmogelijk om er een leuk, spannend verhaal van te maken maar je hebt het toch maar gedaan. Geen enkel moment heb ik me verveeld tijdens het lezen. Overdag op m’n werk afgevraagd als ik thuis zou komen en eindelijk weer verder kon lezen hoe het verder zou gaan met Mell en haar mede wetende. Het stichten van een nieuwe stad en alsmaar die drang voor een nieuw groot nageslacht. Waarom was dat zo belangrijk? Het leven van Mellifera was voor mij ook een zeer leerzaam proces als ‘onwetende’. Alles wat bijen doen, hun werk, zorgen voor hun eigen voortbestaan vond ik erg interessant. Maar dat een dar na de ‘daad’ het met zijn leven moet bekopen en dan ook nog op zo een gruwelijke wijze. Nou dat had ik liever niet geweten.
Dat Mellifera mij als lezer naar Hymenoptera heeft gebracht die mij de boodschap heeft verteld wat wij als mensen aanrichten en de daarop volgende consequenties... Ik heb er nooit bij stil gestaan hoe belangrijk deze kleine diertjes voor ons zijn. Waarschijnlijk, nee ik weet het wel zeker zodra ik er weer een zie, zal ik er heel anders naar kijken. Met respect en ontzag en misschien wel met een klein beetje schaamte omdat ik een mens ben.
Dus er is nog genoeg stof tot nadenken overgebleven na het lezen van je boek. En het mag dan ook duidelijk zijn dat ik je boek geweldig vindt!
Ga lekker door met leven maar vooral met schrijven. Nu ga ik m’n boek doorgeven aan m’n vrouw die ook graag leest en die de helft al heeft gehoord omdat ik altijd vertel wat ik lees.
Mocht je ooit weer eens een stukje hebben geschreven dan hou ik me altijd aanbevolen om te lezen.

 

Corrie van Dam:
Vandaag heb ik de laatste hoofdstukken van je mythe gelezen en ik kan je zeggen, dat ik ervan heb genoten. Het is spannend, informatief en educatief, om maar eens een paar mooie woorden te gebruiken. Het leest heel gemakkelijk en het verhaal is regelmatig spannend, zodat je snel weer wilt doorlezen. Een leuke invalshoek vind ik, om vanuit de insecten te redeneren. Je leeft tijdens het lezen echt helemaal in dat bijenwereldje.
Eigenlijk zouden zeker alle tuinbezitters het moeten lezen, om dan nog meer bijenplanten te poten, met veel kleuren en lekkere geuren. Dat geldt trouwens ook al voor de vlinders, daar wordt ook regelmatig aandacht aan besteed. Wij hoeven onze tuin niet aan te passen, want er staat al veel diversiteit in kleuren in en wij zien ook nog best veel bijen in de zomer.
Is die foto op de achterzijde van het boek een opname van jou als imker? (Roos: ja zeker!)
  Veel succes!  

 

Theo Georgiades, Biologisch-Dynamisch-imker
Ik heb genoten van je boek en had het al snel uit. Humoristisch, leest lekker, spannend, goede kennis van zaken en een verassend einde.
Momenteel draai ik overal de film "Queen of the sun", zie onze website www.bdimkers.nl voor een verwijzing naar de trailer. De film zal je aanspreken en is net als jouw boek een oproep om anders met bijen om te gaan.
Overigens is mijn kijk op de bijen een andere dan zoals jij de bijen beschrijft, als een volkje. Ik beschouw een bijenvolk als één organisme met de moer, darren en werksters als representanten van organen/lichaamsfuncties. Vergelijkbaar met de mens. De darren zijn dan vergelijkbaar met zenuwcellen, de werksters met rode bloedlichaampjes en de moer waarschijnlijk met eiwitcellen, maar daar ben ik nog niet over uit.
Inmiddels heb ik een 15-tal exemplaren besteld voor mijn imkerboekhandeltje. Maar ik heb maar enkele keren per jaar een verkooptafeltje op een bijeenkomst, dus veel zal ik niet verkopen. Wel ga ik nog een recensie schrijven voor de website www.bdimkers.nl en ik wil het boek blijvend in mijn assortiment houden.

 

Ad van Grinsven, voorzitter Imker Vereeniging Helmond
Ik heb vandaag het boek verder uitgelezen. Mijn complimenten:
- Je hebt een ongelofelijke kennis over bijen.
- Heel erg leuk om als lezer en doorgewinterde imker de kennis op een andere manier aangereikt te krijgen.
- Je hebt je helemaal weten te verplaatsen in de “denk- en gevoelswereld” van de bij.
- Vanuit die leefwereld heb je taalkundig op een voor de lezer aantrekkelijk manier de problemen van de hedendaagse honingbij beschreven.
- Je hebt ook mijn imkergeweten weten te raken t.a.v. mijn wel/niet verantwoord omgaan met de bijen.
Het boek is een aanrader, zeker voor die mensen die op een of andere manier zich betrokken voelen bij de natuur, in dit geval “de wondere wereld van de honingbij”. www.imkervereniginghelmond.nl

 

Marlies:
Het dikke boek de De mythe van Mellifera viel met een plof op mijn deurmat. Mijn verwachtingen waren hooggespannen. De schrijfster wil met dit boek de lezer duidelijk maken dat de honingbijen met uitsterven bedreigd worden, iets wat ik een erg griezelige ontwikkeling vind, want de mens zal niet lang kunnen bestaan zonder deze belangrijke bestuivers. Ze is daar zeker in geslaagd. Maar, hoewel sprekende beesten mij aanspraken tot ik een jaar of veertien was, tegenwoordig niet meer. Wat mij wel zeer verheugde is dat ik als entomologe tussen de regels door nog heel wat boeiende weetjes over de bijen heb opgepikt. Als sprekende dieren je niet storen - en misschien zelfs als je daar, zoals ik niet zo van houdt - is het een boek dat verdiend gelezen te worden. 

 

AnneRie van Maaren:
Wat een spannend boek. In één adem uitgelezen. Er moet inderdaad heel veel veranderen aan de manier waarop we met moeder aarde omgaan. Wat ik het knappe van Roos vind is dat ze dit verhaal op een liefdevolle manier vertelt. Nooit belerend. Gewoon, wat er gebeurt als we met z’n allen de verkeerde weg inslaan. De bijen in haar boek vertellen een duidelijk verhaal. En iedereen die het leest kan zich niet meer aan de gevolgen onttrekken. Je kunt hierna nooit meer zeggen: "o, dat wist ik niet". Hopelijk wordt het door heel veel mensen gelezen.

 

Chantal Huijbregts, Voormalig Eindredacteur FOK!
Roos Boum is in staat om kennis, humor en morele lessen tot één verhaal te smeden en je als lezer hiermee te raken. Het is een mooi verhaal, met komische passages, emotievolle gedeeltes en een warme uitstraling. Het is een erg prettig lezend verhaal met voldoende spanning. De koppeling tussen mens, dier en natuur heeft de schrijver weten te verpakken in een non-fictie verhaal met fictie elementen. De wijze, morele lessen die aan het eind naar voren komen zijn erg goed, zonder dat ze belerend over komen. Het was voor mij wel verrassend, want gedurende het verhaal heb je echt niet het gevoel te luisteren naar de nieuwe ‘Al Gore’-speech. Daarnaast leert de lezer veel over hoe een bijenleven gaat en een bijenvolk leeft, ondanks dat ik een opa als imker heb (gehad) wist ik veel dingen nog niet. Verklarende woordenlijst en bronopname is ook netjes en handig. Ik ben weer kennis rijker, op een leuke manier tot me gebracht.

 

José Vriens, collega-auteur
Indrukwekkend, zoals alle gegevens van bijen bij elkaar zijn geschraapt en er een spannend en indrukwekkend verhaal van is gemaakt. Ik -gevoelige miep als het om dieren of het redden van de wereld gaat - zit met tranen in mijn ogen en met wilde ideeen om nu meteen onze platte daken met bloemzaad te bestrooien. Stom natuurlijk, maar het boek heeft grote indruk op me gemaakt en het zet je echt aan het denken. Het is een ideologisch verhaal, maar dat op waarheid berust, althans een die de waarheid zou kunnen zijn.
In dit verhaal zit zoveel: liefde, oorlog, haat, berouw, het opnieuw beginnen, wanhoop, zoektochten, redding en dood. Het is zoveel tegelijk. Een geweldig boek en veel meer dan een jeugdroman. Je zou het moeten vertalen, dat zeker. Het zou zelfs verfilmd moeten worden!

 

Joyce Liu, beheerder van de grootste Nederlandse fantasy internetsite
Ik heb er enorm van genoten. Wat een heerlijk pittig bijtje is Bijna Prinses Mellifera! Ik ben nu al benieuwd naar het vervolg…Het verhaal is goed opgebouwd en boeit vanaf de eerste regels. Het leest ook vlot weg. Saaie (hoofd)stukken heb ik niet aangetroffen en ik heb ook niet de indruk dat het verhaal ergens duidelijk inzakt. Ik vond het leuk en interessant dat er veel informatie over bijen soepel in het verhaal is verwerkt.

 

Leon Korbee (14 jaar):
Ik vind het een verdomd goed boek. Fascinerend onderwerp, erg origineel. Mooi dat het bijenvolk zich als mensen gedragen. Het is geen "dark fiction" maar gaat richting fantasy. Zeker spannend, maar niet heel eng.