Recensies Du vin, du pain, du... pindakaas?

Info  Filmpje  Achterflap  Fragment  Recensies  Reacties

Kim schreef op 9-6-2014

De schrijfstijl van Roos Boum is immens goed. Ze is een talent in het beschrijven van plaatsen, in het neerschrijven van haar avonturen. Ik kan me haar plekje in Frankrijk zo voorstellen. Ze schrijft ook heel humoristisch en toverde vaak een glimlach op mijn gezicht.
Lees de rest van haar recensie.

Christine de Knijf schreef in november 2013

Dit biografisch boek vertelt het verhaal van Roos en haar vriend, Erik, hun nieuwe Franse leven.
Wat begon als zoektocht naar een vakantiehuis eindigt in een permanent verblijf in het Zuiden.
De aanpassing aan de Franse manier van leven loopt niet altijd van een leien dakje. Roos vertelt op een humoristische, eerlijke manier over de vele misverstanden en tal van grappige avonturen. Bijwijlen liepen de tranen van het lachen over mijn wangen. Er zijn natuurlijk ook minder  leuke ervaringen maar daar schrijft Roos dan weer zeer integer en met heel veel mededogen over.
Het is een hilarische roman geworden met ook zeer ontroerende, verdrietige momenten. Dit boek zal ook de niet-Frankrijk liefhebber kunnen bekoren.
Du vin, du pain ...du pindakaas is opnieuw een prachtig boek van Roos Boum. Een niet te missen verhaal. Wat mij betreft, een echte aanrader.

Club du Morvan: Yann van der Lee
Weer zo’n boek over een stel dat naar Frankrijk komt en er zo nodig een boek over moet schrijven. Volgens de website van Wim Bavelaar zijn er meer dan vijftig!!
Enfin toch maar gaan lezen. Wat schetst mijn verbazing: ondanks de drukte in huis en tuin kon ik niet stoppen met lezen om de avonturen van Roos en Erik te volgen.
Met een precisie fileert Roos de problemen die we allemaal hebben gehad toen we aankwamen in Frankrijk en als geen ander snijdt zij de kwesties aan die we allemaal hebben doorgemaakt. Maar meer dan dat: het leest als een spannende roman.
Alle procedures komen aan de orde die we allemaal hebben meegemaakt, zeker voor hen die permanent wonen in La douce France. En alles geschreven op een respectvolle manier en met voldoende scepsis en humor. Een aanrader voor deze zomer!

www.hurktoilet.nl
Uittreksel, voor volledige recensie zie de site zelf.
Roos Boum biedt het nodige tegenwicht tegen droge feiten met haar verhalenserie 'Du vin, du pain, du... Pindakaas?' Ze doet smeuïg verhaal van haar belevenissen bij het kopen van een huis in Frankrijk en het leven in Frankrijk daarna. Als Nederlands stadsmens op het Franse platteland verbaast ze zich onder meer over mensen die in het verleden lijken te leven. Misverstanden door taalproblemen leveren ook hilarische situaties op. Jagers die de buurt onveilig maken, Safer (een soort boerenbond) dat plotseling dwars ligt als jij grond wilt kopen, en niet te vergeten de Hollandse kennissen die plotseling een gratis overnachtingsadres voor onderweg gevonden hebben: Boum schrijft er met verve over. Ze schetst zo talloze situaties met Hollandse nuchterheid en ontdekt dat het soms wat archaïsche Frankrijk zo zijn charmes heeft. 'Du vin, du pain, du... pindakaas?' een boek dat je in één adem uitleest. Het is een feest van herkenning voor de Francofiel, maar bovenal verplichte kost voor wie (al dan niet in een onbezonnen moment) besluit naar Frankrijk te emigreren.

Rubriek Ratatouille Maison en France 2009/3 : Peter Carati
Frankrijk is een mooi land maar…. het verschilt in vele opzichten van onze moraal in ons kikkerlandje. Duidelijk herkenbaar en amusant opgetekend door de schrijfster Roos Boum,  die zich er met haar vriend Erik vestigde. Het was zeker geen liefde op het eerste gezicht om het veilige bestaan in Nederland te verwisselen voor een avontuurlijk leven op het Franse platteland. Herkenbaar in al zijn facetten. Een huis zoeken, de makelaar, de notaris, de werklui, de buren, de dorpelingen en het leven in een Franse dorpsgemeenschap. Met wat doorzettingsvermogen en een gevoel voor humor verdwijnen ergernis en onbegrip als sneeuw voor de zon om plaats te maken voor een andere manier van leven.
Du vin, du pain, du… pindakaas? is niet het eerste en het laatste boek in deze categorie maar kan niet beschouwd worden al het zoveelste boek. De schrijfster neemt u ongemerkt mee in haar eigen avonturen in 63 korte verhalen. Het is de moeite van het lezen dubbel en dwars waard en is voor wie zelf een poging wil wagen zich in de campagne te gaan vestigen, zeker een aanrader. Herkenbaar… Een ieder, die het grote avontuur is aangegaan, kan er een boek over schrijven…  Met de humor zoals Roos dit uitdraagt, wordt het een vrolijke en ontspannen gulle lach…

FOK!: Chantal Huijbregts (eindredacteur)
De meesten kennen de uitdrukking wel: 'Leven als God in Frankrijk'. We vragen ons allemaal wel eens af of dit mogelijk is. Op deze vraag kan schrijfster Roos Boum volmondig 'ja' antwoorden. Zij gooide haar levensdoel om en pakte haar boeltje. Ze vertrok naar het platteland van Frankrijk om daar als God te leven... en vooral te genieten. In haar boek Du vin, du pain... du pindakaas? beschrijft zij hoe ze tot dit besluit is gekomen en hoe haar leven er nu uitziet. Een opmerkelijk, maar vooral humorvol verhaal van een emigrerende Nederlander.
Doen we het... of doen we het niet?
In haar nieuwste boek beschrijft auteur Roos Boum ('Valse Salie', 'Doodziek en springlevend') hoe haar leven een nieuwe wending kreeg nadat zij eenmaal het besluit had genomen om Nederland te verlaten en een nieuw bestaan op te bouwen in Frankrijk. Een opmerkelijke keuze, omdat zij en haar partner in hun familie- en vriendenkring bekend stonden als enorme 'Frankrijk-haters' zoals zij zelf aangeeft. Hoe gek moet je dan zijn om juist dát land als nieuw thuisland uit te kiezen? Om het nog 'gekker' te maken hebben de twee helemaal niets op met jagers en de jacht op wild, en het is nu net dát waar de streek waar het tweetal naartoe verhuist om bekend staat. Alle gekheid op een stokje: waar begin je aan?
Toch is het besluit genomen en Roos pakt huis, haard en paard op en vertrekt naar het Franse platteland. Hun veilige, goed betaalde baan achterlatend trekken ze zuidwaarts. Alle luxe wordt ingeleverd voor een 'huisje' in een dorp dat niet groter is dan een appel en een ei, bewoond door échte Fransen. Met dit échte franse leven komen ook meteen de franse gebruiken naar boven; dagelijks een borreltje wordt hier wel heel letterlijk genomen, zo beschrijft Roos. Menig keer heeft ze haar glas leeggegooid als haar gastheren/dames even niet keken. De bureaucratie die we in Nederland kennen is ook op het franse platteland wel aanwezig, maar in een andere orde van grootte. Het gaat hier vooral allemaal veel trager, lentement! Van de hectiek in het oude land naar de rust en traagheid in het nieuwe land; als dat maar goed komt...
Eerlijke kijk op het leven.
De wijze waarop deze autobiografie de verhuizing naar en het leven in het nieuwe land beschrijft is bijna tastbaar. De beschrijvende zinnen maken dat je het land en de streek kunt voelen, ruiken en haast kunt aanraken. Dit maakt het tot een prettige leeservaring, als een warm bad waar je instapt. De humor die Roos Boum in haar boek verweeft bagatelliseert de situaties niet, maar maakt het luchtig en beter te relativeren. Hoe gefrustreerd we in Nederland zouden raken van een dergelijke traagheid, des te rustiger de schrijfster er in haar nieuwe vaderland van wordt. De komische insteek maakt het allemaal 'draagbaar', situaties als geen stroom, geen water, geen post, geen papieren om je te vestigen... zolang je het met humor tegemoet treedt, is alles te behappen. Dat is de boodschap die Boum mee wil geven, en eentje die we hier in Nederland ook wel ter harte zouden kunnen nemen. De auteur hemelt het land niet op, ze geeft een eerlijke mening over haar nieuwe woonplaats en haar nieuwe buren, dit alles overgoten met een Hollandse nuchterheid. Na het lezen van Du vin, du pain... du pindakaas? is wel duidelijk dat Roos Boum haar nieuwe plek heeft gevonden... nieuw geluk! Een boek dat zeker een aanrader is, voor hen die overwegen te emigreren naar Frankrijk, maar ook voor iedereen die gewoon even lekker ondergedompeld wil worden in een avontuur waar velen van dromen, maar weinigen ook daadwerkelijk aangaan.

NBD-Biblion
In dit verslag van een geslaagde emigratie naar Frankrijk vertelt de auteur hoe ze met haar vriend aldaar een tweede huis vindt dat al snel hun definitieve woning zal worden. Ondanks allerlei aanvankelijke bezwaren tegen de Franse mentaliteit, “verderfelijke” gewoontes als het eten van vlees en het drinken van wijn, de jacht en een hemeltergende bureaucratie raken ze steeds meer geboeid door een “terug naar de natuur-gevoel” dat in het drukke en jachtige Nederland niet meer gecultiveerd kan worden. In 62 hoofdstukjes met elk een toepasselijk Frans gezegde als titel komt de lezer te weten in welke, overigens voorspelbare, hachelijke avonturen zij zich storten en hoe ze zich “back to basics” met plezier en gemak handhaven op het toch vrij primitieve platteland. Het vlotgeschreven boek dat “roman” heet omdat het de ervaringen van tien jaar comprimeert tot ruim twee jaar in een realistische omgeving, maar met gefingeerde namen, voegt weinig essentieels toe aan het populaire genre, maar zal een groot publiek toeristische Frankrijkgangers amuseren, al was het maar door een even humoristische als leerzame behandeling van de moeilijkheden met een weerbarstige Franse Taal. Kleine druk.