Münchhausen by proxy is
geen geestesziekte of
psychiatrisch ziektebeeld
Als je de voorbeelden leest dan denk je dat je te maken hebt met psychisch gestoorde mensen. Maar in
tegenstelling tot het syndroom van Münchhausen (zonder proxy), waarbij de patiënten alleen zichzelf ziek maken,
wordt Münchhausen by proxy niet beschouwd als een geestesziekte of een psychiatrisch ziektebeeld. Het sydroom is
niet als zodanig opgenomen in de DSM -IV Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (Dit is een over de
hele wereld door de gehele medische wetenschap erkend Amerikaans handboek voor diagnose en statistiek van alle
psychische aandoeningen) Het is wel opgenomen vanuit het perspectief van de pleger 300.19 ‘De nagebootste stoornis
NAO’. De nagebootste stoornis bij volmacht / by proxy valt hieronder. Nagebootste stoornis is factitious disorder
in het Engels.
Mbp is de naam voor de handelingsdaad, net zoals incest de naam is voor de daad. Incest kun je niet
hebben, je kunt er niet aan lijden, je pleegt het. Bij incest spreken we van daders en slachtoffers. Mbp volgt
dezelfde woordstructuur; Mbp kun je niet hebben, je kunt er niet aan lijden, je pleegt het. Bij Mbp spreken we ook
van daders en slachtoffers.
Simpel gezegd; tegenwoordig wordt Mbp, MCA (Medical Child Abuse) genoemd dat de tegenhanger is van
Sexual Child Abuse.
Het syndroom van Münchhausen by proxy is antisociaal gedrag dat ontstaat uit een alles overheersende behoefte om
aandacht.
In het Tijdschrift Kinder Mishandeling (TKM) december 2008 staat, een artikel met de uitleg van Jolande
Schoonenberg, Vertrouwensarts Advies- en Meldpunt Kindermishandeling Amsterdam. (Werkgroep Richtlijn
Munchausen by proxy Vertrouwensartsenvereniging.)
Samenvattend :
Tot nu toe werd deze vorm van kindermishandeling beschreven als het Münchausen by Proxy Syndroom (MBPS).
Tegenwoordig is ook Medical Child Abuse (MCA) gebruikelijk en de omschrijving Pediatric Condition Falsification
(PCF) gangbaar, letterlijk ‘vervalsing van de conditie van het kind’. PCF is een door de ouder toegebrachte ziekte
of aandoening bij een kind. ECF zijn door de ouder verzonnen problemen op school. Soms gebruikt de ouder bij PCF
grove middelen zoals verstikking of vergiftiging (bijvoorbeeld het zelf toedienen van medicijnen). PCF blijft
meestal beperkt tot het verzinnen van lichamelijke of psychische klachten en het uitvergroten van bestaande
klachten. In feite zijn alle klachten mogelijk die in de fantasie van de pleger opkomen.Verschillende motieven en
psychische stoornissen kunnen een rol spelen. Regelmatig is het motief van de ouder zelf alle aandacht van de
dokter te krijgen, beschreven als Factitious Disorder by Proxy (FDP). De behandeling van FDP is beperkt mogelijk en
moet gericht zijn op het hele gezin. Specifieke aandachtspunten bij de ouder zijn de empathie naar het kind en de
motivatie om die te veranderen.
We weten niet precies hoe vaak PCF in Nederland voorkomt. Internationale cijfers geven aan dat de
levensbedreigende vorm vooral bij hele jonge kinderen gezien wordt van wie 10 procent aan de gevolgen overlijdt.
Per jaar worden er twee tot drie kinderen per 100.000 verstikt of vergiftigd als gevolg van PCF. Sinds januari 2007
wordt PCF bij de Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK) apart geregistreerd. In 2007 waren er 50 meldingen
bij de AMK’s in Nederland.
In 2008 werd bij het AMK 83 adviezen (0,3% van het totaal aan adviezen) gegeven, 42 consulten gehouden (0,46%) en
kwamen er 31 meldingen (0,19%) over Mbp binnen. Deze cijfers lijken op het oog niet hoog, maar volgens J.
Schoonenberg is dit slechts het topje van de ijsberg. De gevolgen van Mbp zijn in een aantal gevallen bijzonder
ernstig.
Verder naar: 'Herkennen van Mbp situatie'
| 
