Over de slachtoffers van Münchhausen by proxy

Münchhausen by proxy-moeders willen ongestoord hun gang kunnen gaan, ze zijn laf. Daarom kiezen ze slachtoffers die makkelijk te manipuleren zijn. Kinderen. De slachtoffertjes moeten ontelbare onderzoeken of zelfs operaties ondergaan. De Münchhausen by proxy-daders laten de kinderen talloze bloedmonsters afnemen en prikken geven, wat mogelijk traumatische ervaringen zijn voor een kind.

• Waarom doen de kinderen dan niets?

• Ze beseffen niet dat ze mishandeld worden. Ze hebben het volste vertrouwen in de belangrijkste persoon in hun leven, hun moeder. En die zegt dat ze ziek zijn, dus dat geloven ze.
• Ze worden niet geloofd omdat wat ze zeggen, soms in tegenspraak is met de signalen die ze afgeven.
• Ze kunnen niet vertellen wat hun overkomt omdat ze nog te jong zijn.
• Ze kunnen jarenlang aan mishandeling zijn onderworpen en geloven dat dit normaal is voor het gezinsgedrag.
• Ze leven in angst voor hun moeder, die straf belooft als ze niet meewerken.
• Ze willen hun moeder niet afvallen uit angst voor de schande die dan over het gezin zou kunnen komen.
• Ze denken, dat ze door ziek te zijn, hun ouders tot last zijn. Uit misplaatst schuldgevoel doen ze alles wat hun ouders hen opdragen.

•  

  Hoe herken je mogelijk een kind dat een Mbp ouder heeft?

• Apathie, teruggetrokken gedrag, in een fantasiewereld levend;
• Erg zenuwachtig, gespannen/angstig gedrag;
• Kinderlijk gedrag;
• Snel straf verwachten;
• Opvallend veel aandacht vragen;
• Gering gevoel van eigenwaarde;
• Slechte verzorging wat betreft kleding, hygiëne en eten;
• Ontwikkelingsachterstand;
• Buikpijnklachten, vermoeidheid, lusteloosheid;
• Niet leeftijdsadequate kennis van of omgang met seksualiteit;
• Houterige manier van bewegen (benen, bekken 'op slot');
• Agressief gedrag;
• Onverklaarbare blauwe plekken en kneuzingen

Verwerking

Kinderen die slachtoffer zijn van Münchhausen by proxy en onder de plak van de ouders worden uitgehaald, moeten leren voor zichzelf op te komen. Ze weten eigenlijk helemaal niet wie ze zijn. Ze hadden niets te zeggen over hun leven. Anderen hebben altijd bepaald hoe ze zich voelen, wat ze moeten doen en zeggen, vaak waren ze ook erg afgeschermd. Ze moeten helemaal opnieuw leren te ervaren hoe het is om een normaal leven te leven, hoe het is om weer dagelijks naar school te gaan, weer normaal te eten, en vriendjes te maken. De kinderen moeten leren weer vertrouwen in anderen te krijgen. Er is jarenlang door hun eigen ouders tegen hen gelogen. Deze kinderen zijn door hun ouders verraden en voelen zich onveilig. Ze denken echt, dat zij iets gedaan of gezegd hebben waardoor hen dit is overkomen.

Verder naar: 'Bewijzen'